прыго́н I, -ну м. приго́н;

п. жывёлы — приго́н скота́

прыго́н II, -ну м.

1. ист. крепостно́е пра́во;

2. принужде́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыко́рм, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкормліваць — прыкарміць.

2. Тое, чым прыкормліваюць. Прыкорм для жывёлы. Прыкорм для рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясе́ц, пясца, м.

Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства сабачых, якая мае каштоўнае футра. Блакітны пясец. // Футра гэтай жывёлы. Каўнер з пясца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смакту́н, ‑а, м.

Чарвяк-паразіт, які жыве на скуры і жабрах рыб, а таксама ва ўнутраных органах жывёлы і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унуша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Дзейнічаць на псіхіку чалавека ці жывёлы з мэтай выклікаць пэўную рэакцыю; прыводзіць у стан гіпнозу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўрыфо́тны

(ад эўры- + гр. photos = святло);

э-ыя жывёлы — жывёлы, здольныя выносіць шырокія ваганні светлавых умоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

bydlęcy

bydlęc|y

жывёльны, быдлячы; для жывёлы;

po ~emu — як скаціна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інва́зія

(лац. invasio = напад)

заражэнне чалавека або жывёлы паразітамі жывёльнага паходжання (глістамі, насякомымі і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

the snuffles

informal

а) гугня́васьць f.

б) ды́хальная хваро́ба ў жывёлы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

па́шавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пашы. Пашавыя ўгоддзі. // Звязаны з кармленнем, утрыманнем жывёлы на пашы. Пашавы перыяд. Пашавая жывёлагадоўля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)