загука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць гукаць. // Падаць гучны голас; гукнуць. І вось Міхась, як яго хто падбіў, узяў і загукаў на ўвесь лес. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блі́зшы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і бліжэйшы (у 1, 2 знач.). Дзесьці на блізшым двары чуўся запознены голас казака: «Но, ты, не дурэй!» Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыго́ткі, ‑ая, ‑ае.

Які ўздрыгвае, дрыжыць; мігатлівы, трапяткі. Дрыготкія пальцы. Дрыготкі голас. Дрыготкае святло. □ Яны стаялі ў дрыготкім кузаве, успёршыся на шэры брызент кабіны. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зык, ‑у, м.

Рэзкі, звонкі гук, голас. З выгану даносіўся рэзвы зык пастуховай трубы. Гартны. З балот даносіліся хвалі незвычайна мяккіх зыкаў крахтання жаб. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мало́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Тое, што і маладзіца; маладуха. І раптам голас: «Эй, Ігнат! Пацеш малодак і дзяўчат». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напе́ўны, ‑ая, ‑ае.

Пявучы, меладычны. Напеўны верш. □ І час сяўбы ўжо варожаць Напеўным, крыкам жураўлі. Колас. [Дзяўчына] падабалася.. [Пятру]. І голас у яе быў пяшчотны, напеўны. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слабагру́ды, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае слабыя, нездаровыя лёгкія. На выгляд [Туркевіч] быў нібы слабагруды, а калі загаварыць голасна — голас моцны і звонкі, прыемнага тэмбру. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Свіршч ‘дзірачка, якая праточана чарвяком’ (Нас.). Хутчэй за ўсё, аддзеяслоўны назоўнік ад свірашчэ́ць ‘выдаваць рэзкі прарэзлівы голас’ (Ласт.), параўн. свісту́н ‘пусты арэх з дзірачкай’ (Нас., Касп.). Параўн. таксама іншае ўтварэнне ад таго ж дзеяслова — свіраст (свіра́ст) ‘рэзкі прарэзлівы гук’ (Ласт.). Гл. свірчэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

overawe [ˌəʊvərˈɔ:] v. выкліка́ць пачуццё мо́цнага стра́ху (по́ўнага глыбо́кай паша́ны);

Mike was overawed by the director’s booming voice. Грамавы голас дырэктара нагнаў страху на Майка.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wobble​2 [ˈwɒbl] v. хіста́ць; хіста́цца; віхля́цца; вадзі́ць у бакі́;

wobble in one’s opinion быць няцвёрдым у сваі́х по́глядах;

Her voice wobbled. Яе голас дрыжаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)