плагія́тар, ‑а, м.

Асоба, якая займалася ці займаецца плагіятам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сістэматыза́тар, ‑а, м.

Асоба, якая займаецца сістэматызацыяй чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спадчынада́вец, ‑даўца, м.

Асоба, якая перадае спадчыну каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахтава́льнік, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якая фрахтуе судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырванасця́жнік, ‑а, м.

Разм. Асоба, узнагароджаная ордэнам Чырвонага Сцяга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камандо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшае званне ў рыцарскім ордэне, а таксама асоба, якая мела такое званне.

|| прым. камандо́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаспада́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Кіраўнік, асоба, якая кіруе гаспадарчымі справамі ўстановы, прадпрыемства і пад.

Вопытны г.

|| прым. гаспада́рніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

генералі́сімус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самае высокае воінскае званне ў некаторых краінах, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

Г.

Сувораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́цэ-адміра́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Другое адміральскае званне, а таксама асоба, што носіць гэтае званне.

|| прым. ві́цэ-адміра́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

халі́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тытул вярхоўнага правіцеля ў мусульман, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. халі́фскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)