Verbum

першасвяшчэ́ннік, ‑а, м.

Уст.

1. Вярхоўны жрэц у некаторых старажытных народаў.

2. Духоўная асоба вышэйшага сану.

прэла́т, ‑а, М ‑лаце, м.

Вышэйшая духоўная асоба (архіепіскап, епіскап, ігумен) у каталіцкай і англіканскай цэрквах.

[Ад лац. praelatus — пастаўлены над кім‑н.]

псеўдавучо́ны, ‑ага, м.

Асоба, якая не мае сапраўднай вучонасці; вучоны, праца якога не з’яўляецца сапраўднай навукай.

секундаметры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Асоба, якая на спартыўных спаборніцтвах вядзе ўлік часу пры дапамозе секундамера.

траса́нт, ‑а, М ‑нце, м.

У фінансавай справе — асоба, якая выдае другой асобе пераводны вэксаль; вэксаледаўца.

[Ням. Trassant.]

траса́т, ‑а, М ‑саце, м.

У фінансавай справе — асоба, якой даецца загад заплаціць па пераводнаму вэксалю.

[Ням. Trassat.]