Verbum

закаране́лы, -ая, -ае.

Застарэлы, які цяжка паддаецца зменам.

Закаранелая хвароба.

Закаранелыя звычкі.

|| наз. закаране́ласць, -і, ж.

закасне́лы, -ая, -ае.

Які закаснеў, зрабіўся косным, закаранелым.

Закаснелыя традыцыі старога быту.

|| наз. закасне́ласць, -і, ж.

замілава́льны, -ая, -ае.

Які выклікае або выражае замілаванне.

Замілавальнае дзіця.

Замілавальная ўсмешка.

|| наз. замілава́льнасць, -і, ж.

запо́знены, -ая, -ае.

Які з’явіўся, здарыўся са спазненнем, занадта позні.

Запозненая вясна.

|| наз. запо́зненасць, -і, ж.

захо́ўны, -ая, -ае (афіц.).

Які гарантуе цэласнасць, захаванасць чаго-н.

Захоўная распіска.

|| наз. захо́ўнасць, -і, ж.

збянтэ́жаны, -ая, -ае.

Разгублены, атарапелы або які выражае разгубленасць, атарапеласць.

З. выгляд.

|| наз. збянтэ́жанасць, -і, ж.

гермафрады́т, -а, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м.

Арганізм, часцей жывёльны, які мае адзнакі абодвух полаў.

гі́блы, -ая, -ае (разм.).

Які пагражае гібеллю, не абяцае нічога добрага; безнадзейны.

Гіблая справа.

Гіблае месца.

гліназём, -у, м.

Вокіс алюмінію, які прымяняецца ў тэхніцы для атрымання алюмінію.

|| прым. гліназёмны, -ая, -ае.

глюко́за, -ы, ж.

Вінаградны цукар, які ўтрымліваецца ў пладах раслін і ягадах.

|| прым. глюко́зны, -ая, -ае.