паліно́м, ‑а, м.

Спец. Тое, што і мнагачлен.

[Ад грэч. polý — многа і nomos — частка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліфо́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і поліфанічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панапо́ўзваць, ‑ае; зак.

Разм. Тое, што і панапаўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неспако́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і неспакойны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няве́тлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і няветлівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагарба́ціцца, ‑аціцца; зак.

Разм. Тое, што і пагорбіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налыга́цца, ‑аецца; зак.

Разм. Тое, што і нанізацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намінаты́ў, ‑тыву, м.

Тое, што і назоўны склон.

[Ад лац. (casus) nominativus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́рды, ‑аў; адз. няма.

Тое, што і трыктрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насваво́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Тое, што і насваволіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)