Verbum

няўмо́льны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Такі, якога нельга ўпрасіць; непахісны.

2. перан. Такі, што нельга парушыць; бясспрэчны; бязлітасны.

Няўмольнае рашэнне.

Няўмольная хвароба.

|| наз. няўмо́льнасць, -і, ж.

няўпра́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (разм.).

Немагчымасць выканаць, зрабіць усё, што патрэбна.

Н. з работай.

няўпы́нны, -ая, -ае.

Такі, што не спыняецца; бесперапынны.

Н. струмень.

|| наз. няўпы́ннасць, -і, ж.

няўро́блены, -ая, -ае.

Які ніколі або даўно не ўрабляўся (пра зямлю, глебу і пад.).

Яго больш за ўсё хвалявала няўробленая зямля.

|| наз. няўро́бленасць, -і, ж.

няўро́д, -у, М -дзе, м. (разм.).

Дрэнны, нізкі ўраджай; недарод.

У гэтым годзе н. і неўмалот.

няўро́кам, прысл.

Выпадкова, нечакана.

Калі я засну н., разбудзі.

◊

Няўрокам кажучы — каб не сурочыць.

няўро́чны, -ая, -ае.

Пра час: не прызначаны, не вызначаны, не абумоўлены.

Прыйсці ў н. час.

няўры́мслівы, -ая, -ае.

1. Які не можа супакоіцца, суняцца; непаседлівы.

Няўрымслівая натура.

Няўрымслівыя хлапчукі.

2. Нецярплівы, рухавы.

Самыя наравістыя, няўрымслівыя коні ў яго руках станавіліся рахманыя.

|| наз. няўры́мслівасць, -і, ж.

няўсто́йка, -і, ДМ -то́йцы, мн. -і, -то́ек, ж.

Устаноўлены згодна з дамовай штраф за невыкананне адным з бакоў узятых абавязацельстваў.

Заплаціць няўстойку.

няўсто́йлівы, -ая, -ае.

1. Хісткі; пазбаўлены ўстойлівасці, цвёрдай апоры.

Н. памост.

2. Які часта мяняецца, непастаянны.

Няўстойлівае надвор’е.

3. перан. Які лёгка паддаецца розным уплывам, нястойкі ў сваіх поглядах, перакананнях.

|| наз. няўсто́йлівасць, -і, ж.