справядлівы, ✂.
-
Які дзейнічае бесстаронна, непрадузята.
- С. суддзя.
- С. чалавек.
- Справядлівае рашэнне.
- Справядліва (прысл.) ацаніць што-н.
-
Такі, які грунтуецца на справядлівасці; законны.
- Справядлівая барацьба.
- Справядлівыя нараканні.
-
Які адпавядае ісціне; правільны.
- Факты пры праверцы аказаліся справядлівымі.
|| наз. справядлівасць, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
старавер, ✂, м.
-
Чалавек, які прытрымліваецца старой веры, не прызнае царкоўнага расколу 17 ст. ў Расіі і варожа адносіцца да
афіцыйнай праваслаўнай царквы.
-
перан. Той, хто прытрымліваецца старых поглядаў, старых звычак (уст. жарт.).
|| ж. стараверка, ✂.
|| прым. стараверскі, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
характар, ✂, м.
-
Сукупнасць усіх устойлівых псіхічных уласцівасцей чалавека, яго асабістых рыс, якія праяўляюцца ў паводзінах
і дзейнасці.
-
Настойлівасць у дасягненні чаго-н.
-
Уласцівасць, адметная рыса чаго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
чулы, ✂.
-
Які адносіцца да каго-н. з любоўю, уважліва, спагадліва.
-
Які сведчыць пра ўважлівасць, спагадлівасць да людзей.
-
Уражлівы, успрыімлівы.
-
Які хутка рэагуе на знешнія змены; дакладны.
|| наз. чуласць, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Mensch
m -en, -en
1) чалаве́к, асо́ба; чалаве́чы род, лю́дзі
víele ~en — мно́га людзе́й
jéder ~ — любы́ [ко́жны] чалаве́к
ein ~ von Formát — незвыча́йная [выда́тная] асо́ба
~en gúten Wíllens — лю́дзі до́брай во́лі
ein únfertiger ~ — няста́лы чалаве́к
2) разм. у звароце ~!
чалаве́ча!, бра́це!
~, was machst du (da)? — ты, што ты там ро́біш?
~, was soll das? — паслу́хай, што (гэ́та) зна́чыць?
◊ únter die ~en kómmen* — быць [знахо́дзіцца] у грама́дстве [сяро́д людзе́й]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дро́бязны
1. (незначительный, ничтожный) пустяко́вый, пустя́чный; ме́лочный; грошо́вый;
~ная спра́ва — пустяко́вое (пустя́чное) де́ло;
~ныя фа́кты — ме́лочные фа́кты;
~ныя разлі́кі — грошо́вые расчёты;
2. ме́лочный;
д. чалаве́к — ме́лочный челове́к;
3. педанти́чный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
сімпаты́чны I симпати́чный;
с. малады́ чалаве́к — симпати́чный молодо́й челове́к
сімпаты́чны II в разн. знач. симпати́ческий;
~ная афтальмі́я — симпати́ческая офтальми́я;
~ная нерво́вая сістэ́ма — симпати́ческая не́рвная систе́ма;
◊ ~нае чарні́ла — симпати́ческие черни́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
фальшы́вы
1. (ненастоящий) фальши́вый, подло́жный, подде́льный;
2. (неискренний, притворный) фальши́вый, лицеме́рный;
ф. чалаве́к — лицеме́рный (фальши́вый) челове́к;
3. (неестественный, ненатуральный) фальши́вый, иску́сственный;
~вая ўсме́шка — фальши́вая (иску́сственная) улы́бка;
4. муз. фальши́вый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
халасты́ в разн. знач. холосто́й;
х. чалаве́к — холосто́й челове́к;
~то́е жыццё — холоста́я жизнь;
х. ход машы́ны — холосто́й ход маши́ны;
х. патро́н — холосто́й патро́н;
◊ на ~ты́м хаду́ — на холосто́м ходу́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Кавале́р ’мужчына, які танцуе з дамай, суправаджае яе на гулянні і пад.’ (БРС, ТСБМ), ’малады чалавек; халасты мужчына’ (ТСБМ, Бяльк., З нар. сл., Панюц., Шат.). У бел. літар. мове з рус. кавалер: у гаворках — польск. kawaler націск параўн. кава́ляр ’халасты мужчына, малады чалавек’ (Мал.). Польск. kawaler ’халасты мужчына, малады чалавек і інш.’ Зыходная форма для шэрагу еўрапейскіх моў — італ. cavaliere ’кавалерыст’, якое да cavallo ’конь’ (лац. caballus ’тс’). Для польск. мовы ўказваюць на магчыма ням. або франц. пасрэдніцтва, гл. Шанскі, 2, 8, с. 9.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)