пустамало́т, ‑а, М ‑лоце, м.

Чалавек, які гаворыць многа і не да толку; балбатун; пустазвон. Сашка Марцінаў быў вясковым пустамалотам, задавакам і задзірам. Машара. Васіль падумаў, што гэты пустамалот проста разыгрывае яго. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыжава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі, злёгку рыжы. Валасы яго белыя, як лянок, выгаралі на сонцы і сталі рыжаватымі. Чарнышэвіч. Нізенькі і рыжаваты чалавек, пабачыўшы Міхася, ускочыў з табурэткі, замахаў рукамі, выгукнуў нешта незразумелае. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзанёр, ‑а, м.

1. Персанаж у ранейшай літаратуры, які выступаў у якасці павучальніка, выказваў думкі аўтара аб дзеючых асобах, з’явах, якія адбываюцца, і пад.

2. Чалавек, які любіць весці доўгія разважанні павучальнага характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэкардсме́н, ‑а, м.

1. Спартсмен, які ўстанавіў рэкорд. Яшчэ нядаўна майстар спорту Гальдштэйн выступаў у лёгкай вазе і з’яўляўся чэмпіёнам і рэкардсменам. «Маладосць».

2. Разм. Чалавек, які дасягнуў найбольшых поспехаў у вытворчай працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́ста, трохсот, тромстам, трымастамі, (аб) трохстах, ліч. кольк.

Лік і лічба 300. Трыста дзеліцца на пяць. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 300. Трыста чалавек. □ — Трыста вёрст прайсці? За суткі? — Проста здзіўлен быў салдат. Прыходзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чужазе́мец, ‑мца, м.

Чалавек з чужой краіны; іншаземец. Ды такое нешта Яшчэ я заўважыў, Што для чужаземца Здалося б міражам. Гэта перад светам Павінен адзначыць: Мне людзей там [у Камуне] смутных Не прыйшлося бачыць. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мастак, ✂, м.

  1. Работнік мастацтва, жывапісец.

    • М.-дэкаратар.

  2. Чалавек, які творча працуе ў якой-н. галіне мастацтва.

    • М. слова.

  3. перан. Той, хто дасягнуў высокай дасканаласці ў якой-н. справе.

    • М. рабіць чучалы птушак.

|| ж. мастачка, ✂.

|| прым. мастацкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пустэльнік, ✂, м.

  1. Чалавек, які з рэлігійных меркаванняў адмовіўся ад зносін з людзьмі і пасяліўся ў бязлюдным месцы (уст.).

    • Манах-п.

  2. перан. Пра чалавека, які жыве ў адзіноце, у бязлюдным месцы.

|| ж. пустэльніца, ✂.

|| прым. пустэльніцкі, ✂.

  • Пустэльніцкае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

разумны, ✂.

  1. Такі, якому дадзены розум, надзелены розумам; які выяўляе розум.

    • Р. чалавек.
    • Разумная парада.
    • Разумная машына (перан. якая выконвае складаную работу).

  2. Які сведчыць аб розуме, разважлівасці.

    • Разумная думка.

  3. Які адпавядае абставінам, мэтазгодны.

    • Разумная арганізацыя працы.

|| наз. разумнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

самастойны, ✂.

  1. Які існуе асобна ад іншых; незалежны.

    • Самастойная дзяржава.
    • Жыць самастойна (прысл.).

  2. Здольны дзейнічаць сам, па ўласнай ініцыятыве.

    • С. чалавек.
    • Самастойныя паводзіны.

  3. Які робіцца сваімі сіламі або па сваёй ініцыятыве, без пабочнага ўплыву.

    • Самастойнае даследаванне.

|| наз. самастойнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)