Verbum

няўва́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

1. Рассеянасць; адсутнасць або недахоп увагі.

Н. вучняў на ўроку.

2. Непавага, раўнадушнасць.

Н. да старэйшых.

няўва́жлівы, -ая, -ае.

1. Рассеяны, без дастатковай увагі.

Н. слухач.

2. Які не праяўляе ўвагі да каго-, чаго-н.; няветлівы.

Н. да сям’і.

3. Такі, што не можа быць прыняты да ўвагі.

Няўважлівыя прычыны.

|| наз. няўва́жлівасць, -і, ж.

няўва́жны, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і няўважлівы.

|| наз. няўва́жнасць, -і, ж.

няўвя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

Адсутнасць узгодненасці, непаразуменне.

Н. у рабоце.

няўда́ліца, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ліц (разм.).

Такі, якому нічога не ўдаецца; няўмелы, няўклюдны чалавек.

няўда́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

Адсутнасць удачы, поспеху.

Пацярпець няўдачу.

няўда́члівы, -ая, -ае.

Такі, якому не шанцуе, у якога ва ўсім няўдачы.

|| наз. няўда́члівасць, -і, ж.

няўда́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Няўдачлівы чалавек.

|| ж. няўда́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

няўда́чны, -ая, -ае.

1. Не такі, які павінен быць, якога чакалі, якога хацелі.

Няўдачнае асабістае жыццё.

Н. фінал.

2. Нездавальняючы, кепскі.

Н. фотаздымак.

|| наз. няўда́чнасць, -і, ж.

няўдзя́чны, -ая, -ае.

1. Які не праяўляе ўдзячнасці за зробленыя паслугі.

Нельга быць няўдзячным.

2. Які не апраўдвае патрачаных намаганняў, надзей.

Няўдзячная работа.

|| наз. няўдзя́чнасць, -і, ж.

◊

Чорная няўдзячнасць — зло замест удзячнасці за зробленыя паслугі, дабро.