Verbum

непрахо́дны, -ая, -ае.

Праз які немагчыма або цяжка прабрацца, прайсці.

Н. гушчар.

|| наз. непрахо́днасць, -і, ж.

нядба́йны, -ая, -ае.

Які абыякава адносіцца да сваіх абавязкаў; лянівы.

Н. гаспадар.

|| наз. нядба́йнасць, -і, ж.

пава́бны, -ая, -ае.

Які вабіць да сябе, прывабны.

Павабная знешнасць.

Павабная ўсмешка.

|| наз. пава́бнасць, -і, ж.

паве́рхневы, -ая, -ае.

Які знаходзіцца, адбываецца на паверхні, каля паверхні.

П. слой глебы.

Паверхневае дыханне (неглыбокае).

паветрапла́вальнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца паветраплаваннем.

|| ж. паветрапла́вальніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

паво́йны, -ая, -ае.

Які пры росце чапляецца за што-н., абвіваецца вакол чаго-н.

Павойныя расліны.

падбяро́завік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ядомы грыб з буравата-чорнай шапкай, які расце ў бярэзніку.

падгу́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м.

Кавалак тканіны, які падсцілаецца грудному дзіцяці пад ніжнюю частку цела.

падску́рны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца пад скурай або ўводзіцца пад скуру.

П. слой тлушчу.

Падскурнае ўпырскванне.

падупа́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Які пачаў занепадаць.

Падупалая гаспадарка.

2. Слабы, хваравіты.

П. здароўем чалавек.