Verbum

няско́раны, -ая, -ае.

Які не скарыўся сіле, уладзе каго-, чаго-н.

Н. народ.

|| наз. няско́ранасць, -і, ж.

нясла́ва, -ы, ж.

Благая слава, ганьба.

За благія ўчынкі дзяцей бацькам н.

нясла́віць, -ла́ўлю, -ла́віш, -ла́віць; незак., каго-што.

Сваімі паводзінамі, учынкамі ганьбіць, прыносіць няславу каму-н.

Н. сваё імя.

няспра́ўны, -ая, -ае.

1. Які мае пашкоджанні; сапсаваны.

Н. матор.

2. Неакуратны, нядобрасумленны ў выкананні сваіх абавязкаў, даручэнняў і пад.

Н. плацельшчык.

|| наз. няспра́ўнасць, -і, ж.

няспры́тны, -ая, -ае.

Нялоўкі, непаваротлівы, марудны ў рабоце.

Няспрытныя рукі.

|| наз. няспры́тнасць, -і, ж.

няспы́нны, -ая, -ае.

1. Такі, што адбываецца бесперастанку, не спыняецца.

Няспыннае цячэнне ракі.

2. Які рухаецца суцэльнай паласой.

Няспыннае людское мора.

|| наз. няспы́ннасць, -і, ж.

няста́ча, -ы, ж.

1. Адсутнасць каго-, чаго-н. у неабходнай колькасці; недахоп.

Н. рабочых.

2. Выяўленая пры праверцы чаго-н. недастача грашовых, матэрыяльных сродкаў, тавараў і пад.

Пакрыць нястачу тэрмінова.

3. Адсутнасць сродкаў для існавання; беднасць.

Прыціснутыя нястачаю, людзі шукалі пабочных заробкаў.

нясто́мны, -ая, -ае.

1. Які не ведае стомы; настойлівы, упарты.

Н. працаўнік.

Н. у пошуках ісціны.

2. Неаслабны, пастаянны.

Н. гоман птушак.

|| наз. нясто́мнасць, -і, ж.

нястры́маны, -ая, -ае.

1. Які не можа валодаць сабой, стрымлівацца.

Н. чалавек.

2. Які немагчыма стрымаць.

Нястрыманая сіла.

Н. смех.

|| наз. нястры́манасць, -і, ж.

нястры́мны, -ая, -ае.

1. Які немагчыма стрымаць, утрымаць.

Н. натоўп.

Н. смех.

2. Незвычайна моцны ў сваім праяўленні.

Нястрымнае жаданне працаваць.

3. Такі, што цяжка вытрымаць; нясцерпны, невыносны.

Н. боль.

|| наз. нястры́мнасць, -і, ж.