fissure

[ˈfɪʃər]

1.

n.

1) расшчэ́піна, трэ́шчына, раско́ліна f.

a fissure in a rock — раско́ліна ў скале́

2) расшчэ́пліваньне n., дзяле́ньне на ча́сткі

3) Anat. зьві́ліна f. (у мазга́х)

2.

v.t.

расшчапля́ць, дзялі́ць на ча́сткі

3.

v.i.

расшчапля́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэгенерацыя,

аўтаматычны перазапіс даных у вылічальнай тэхніцы; узнаўленне зыходнай формы сігналу ў сувязі; вяртанне часткі цеплаты ў цеплатэхніцы.

т. 13, с. 547

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

меда... (гл. мёда...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «мёда»..., калі націск падае на першы склад другой часткі слова, напрыклад: медазбор, меданосны, медагонка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадзялі́ць, ‑дзялю, ‑дзеліш, ‑дзеліць; зак., што.

1. Падзяліць нанава, іначай. Перадзяліць зямлю.

2. Разм. Падзяліць на часткі ўсё, многае. Перадзяліць усю маёмасць паміж братамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баратэрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Метад лячэння, пры якім штучна змяняецца атмасферны ціск, каб павялічыць папаўненне крывёй сасудаў якога‑н. органа або часткі цела чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэграва́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

1. Знайсці (знаходзіць) інтэграл пэўнай функцыі.

2. Кніжн. Аб’яднаць (аб’ядноўваць) часткі чаго‑н. у адно цэлае.

[Ад лац. integrare — узнаўляць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даспява́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае, зак., што.

Скончыць спяванне чаго‑н.; даспяваць да пэўнага месца, часткі. Даспяваць песню.

даспява́ць ​2, ‑ае.

Незак. да даспець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стру́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., каго-што.

Разм. Раскрышыць на дробныя часткі; раструшчыць. Абломкі хваставога апярэння маглі струшчыць ліхтар кабіны і забіць лётчыка. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрагмента́цыя

(фр. fragmentation, ад лац. fragmentum = абломак, кавалак)

распаданне на дробныя часткі;

ф. міякарда — мнагакратны разрыў клетак сардэчнай мышцы;

2) разрыванне храмасомы або храматыды на часткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

resolvable

[rɪˈzɑ:lvəbəl]

adj.

1) які́ мо́жна раскла́сьці на ча́сткі; распушча́льны, раствара́льны

2) які́ мо́жна разьвяза́ць, вы́рашыць; выраша́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)