Verbum

кандацье́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Начальнік наёмнай дружыны ў сярэдневяковай Італіі.

2. перан. Пра чалавека, які дзеля выгады гатоў абараняць любую справу (кніжн.).

кане́чнасці, -ей, адз. кане́чнасць, -і, ж.

Рукі і ногі ў чалавека, а таксама органы руху ў жывёл.

Верхнія канечнасці.

Пярэднія і заднія канечнасці (у жывёл).

клешч, кляшча́, мн. кляшчы́, кляшчо́ў, м.

Невялікая членістаногая жывёліна атрада павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах.

|| прым. клешчавы́, -а́я, -о́е.

ключы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц, ж.

Парная трубчастая косць плечавога пояса чалавека і хрыбетных жывёл, якая злучае лапатку з грудной косцю.

|| прым. ключы́чны, -ая, -ае.

згу́стак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Камячок, які ўтварыўся пры загусценні вадкасці.

З. крыві.

З. энергіі (перан.: пра вельмі энергічнага чалавека).

|| прым. згу́сткавы, -ая, -ае.

процівага́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльнае прыстасаванне для аховы органаў дыхання, вачэй і твару чалавека ад атрутных газаў бактэрый, вірусаў.

|| прым. процівага́завы, -ая, -ае.

слізня́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Род малюска, які не мае ракавіны.

2. перан. Пра бязвольнага, нікчэмнага чалавека (разм., зневаж.).

|| прым. слізняко́вы, -ая, -ае.

ста́рыць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыць; незак., каго (што).

Рабіць старым, надаваць стары выгляд.

Дрэннае жыццё с.

Барада с. чалавека.

|| зак. саста́рыць, -рыць.

тарака́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Насякомае чорнай або рыжай афарбоўкі з доўгімі вусамі, некаторыя віды якога водзяцца ў жыллі чалавека.

|| прым. тарака́навы, -ая, -ае.

тво́рчасць, -і, ж.

Дзейнасць чалавека, накіраваная на стварэнне якасна новых культурных, духоўных і матэрыяльных каштоўнасцей.

Т.

Купалы.

Народная т.

|| прым. тво́рчы, -ая, -ае.

Творчая праца.