сіне́кдаха, -і, ДМ -дасе, ж. (спец.).

Стылістычны прыём, калі назва часткі выкарыстоўваецца замест назвы цэлага, агульнага і наадварот (напр., «галава» замест «чалавек»), а таксама слова і зварот, ужытыя такім чынам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цверда... (гл. цвёрда...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «цвёрда...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: цвердавэнджаны, цвердазём, цвердалобы, цвердамерзлы, цвердапаліўны, цвердаплодны, цвердаскуры, цвердасплаўны, цвердацелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дару́йце! пабочн. слова entschúldigen Sie!, Verzeihung!, bítte um Entschúldigung!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

напры́клад пабочн слова zum Béispiel (скар z. B.), béispielsweise

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

несумне́нна пабочн. слова gewíss; zwéifellos, zwéifels¦ohne; óhne Zwéifel; únverkennbar

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

нябо́сь пабочн. слова разм wohl (напэўна); (doch) sícher (вядома)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

предоставля́ться страд.

1. дава́цца; аддава́цца; уступа́цца;

2. дава́цца, пакіда́цца; дазваля́цца; (иметь) мець;

сло́во предоставля́ется тако́му-то сло́ва дае́цца тако́му і тако́му, сло́ва ма́е такі́ і такі́; см. предоставля́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

operative [ˈɒpərətɪv] adj.

1. дзе́ючы; дзе́йсны;

become operative набыва́ць моц, увахо́дзіць у сі́лу (пра закон)

2. med. аперацы́йны;

operative treatment аперацы́йнае ўмяша́нне

♦

the operative word ключаво́е сло́ва, найбо́льш ва́жнае сло́ва (у сказе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ёта́цыя

(ад ёт)

лінгв. з’яўленне зычнага гука ёт у пачатку слова перад галосным або ў сярэдзіне слова паміж галоснымі гукамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вастрасло́ў, ‑слова, м.

Чалавек, які любіць вастрасловіць, дасціпны, востры на язык; жартаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)