Verbum

арфагра́фія, ‑і, ж.

Сістэма правіл напісання слоў пэўнай мовы; правапіс. // Ступень засваення правіл правапісу.

[Ад грэч. orthos — правільны і grapho — пішу.]

канцыляры́зм, ‑а, м.

Слова або зварот мовы, характэрныя для стылю дзедавых папер і дакументаў.

індаеўрапеі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Галіна параўнальна-гістарычнага мовазнаўства, якая вывучае індаеўрапейскія мовы.

гатэнто́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гатэнтотаў, належыць ім. Гатэнтоцкія мовы. Гатэнтоцкае паселішча.

дыктафо́н, ‑а, м.

Апарат для запісу вуснай мовы з мэтай узнаўлення яе пры неабходнасці.

[Ад лац. dictō — дыктую і грэч. phōn — голас.]

самагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўзнаўляе гукі мовы пры дапамозе адпаведнага механізма. Самагаворны апарат.

самады́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да самадыйцаў, які належыць, уласцівы ім. Самадыйскія мовы.

стэнагра́фія, ‑і, ж.

Спосаб хуткага запісу вуснай мовы пры дапамозе асобых знакаў і скарачэнняў.

[Ад грэч. stenos — вузкі, цесны і graphō — пішу.]

таха́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тахараў, які належыць, уласцівы ім. Тахарскія мовы.

хамі́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хамітаў, які належыць, уласцівы ім. Хаміцкія мовы.