нагалёначны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на галёнцы, накладваецца на галёнку. Нагалёначныя шчыткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагры́жнік, ‑а, м.

Павязка, якая сцягвае і падтрымлівае месца, дзе знаходзіцца грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надабало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны над абалонай (у 1 знач.); надпоймавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надбярэ́жны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны вышэй берага, пад берагам. Надбярэжныя ўзгоркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгло́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца вышэй глоткі, гартані і стрававода. Надглотачны вузел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгру́дны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны над грудзьмі, вышэй грудзей. Надгрудныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзо́рны, ‑ая, ‑ае.

У паэтычных вобразах — які знаходзіцца вышэй зорак. Надзорны свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надключы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца, размешчаны над ключыцай (ключыцамі). Надключычная ўпадзіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надпо́ймавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца над поймай, вышэй поймы. Надпоймавая тэраса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надрадко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, змешчаны над радком. Надрадковыя знакі. Надрадковы запіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)