2.Спец. Аслабленне або спыненне ўзбуджэння ў тканцы арганізма, калі прадаўжае дзейнічаць раздражняльнік; актыўная затрымка дзейнасці нервовых цэнтраў або рабочых органаў. Тармажэнне і ўзбуджэнне. Цэнтры тармажэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анеўры́н
(ад а- + гр. neuron = нерв)
вітамін B₁, неабходны для нармальнай дзейнасці нервовай сістэмы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дыспепсі́я
(гр. dispepsia)
парушэнне нармальнай дзейнасці страўніка і кішэчніка ў дзяцей першага года жыцця.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дэфібрыля́цыя
(ад дэ- + лац. fibrilla = валаконца)
пабуджэнне сэрца да нармальнай дзейнасці пры дапамозе дэфібрылятара.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
імпатэ́нцыя
(лац. impotentia = слабасць, бяссілле)
1) палавое бяссілле;
2) перан. няздольнасць да творчай дзейнасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рэзульта́т
(фр. résultat, ад с.лац. resultatum)
канчатковы вынік якой-н.дзейнасці, занятку, развіцця.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
со́пар
(лац. sopor = вяласць)
глыбокае прыгнечанне свядомасці са стратай адвольнай і захаваннем рэфлекторнай дзейнасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
расшаве́льваць, расшавялі́ць
1. (разварушыць) herumwühlen vt [herúmstochern vt] in (D);
2.перан. (абудзіць да дзейнасці) áufrütteln vt; in Bewégung bríngen*, auf die Béine bríngen*; belében vt; zu etw. (D) áuffeuern [ánregen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АНТРАПАФО́БЫ
[ад антрапа... + ...фоб(ы)],
расліны і жывёлы, якія не пераносяць змены ўмоў існавання пад уплывам дзейнасці чалавека, напр.адоніс, кавыль не церпяць узмоцненай пасьбы, касьбы.
1. Забяспечыць зброяй, сродкамі для вядзення бою. Узброіць атрад вінтоўкамі. Узброіць армію. □ У першыя дні вайны Карнееў сабраў у насельніцтва паляўнічыя стрэльбы і ўзброіў сельскі актыў.Залескі.
2.чым. Забяспечыць прыладамі, прыстасаваннямі для якой‑н. дзейнасці. Узброіць тэхнікай.//перан. Даць якія‑н. веды, звесткі і пад., неабходныя для якой‑н. дзейнасці. Узброіць вучняў грунтоўнымі ведамі асноў навук. □ — Што дала мне студыя? Узброіла неабходнымі ведамі і навучыла карыстацца імі ў практыцы.Сяргейчык.Партыя ўзброіла пісьменнікаў ясным разуменнем задач літаратуры ў эпоху будаўніцтва камунізма.Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)