Verbum

саўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая сумесна з кім-н. валодае чым-н.

|| ж. саўлада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

звышчалаве́к, -а, мн. звышчалаве́кі, -аў, м.

У некаторых філасофскіх вучэннях: моцная асоба, чые воля, жаданні і ўчынкі не падпарадкоўваюцца ніякім абмежаванням.

прэла́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.

У каталіцкай і некаторых пратэстанцкіх цэрквах: вышэйшая духоўная асоба.

|| прым. прэла́цкі, -ая, -ае.

страхава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба або ўстанова, якая страхуе сябе або сваю маёмасць.

|| ж. страхава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

учо́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая вядзе ўлік чаго-н.

У. палявой брыгады.

|| ж. учо́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

шэры́ф¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

У Вялікабрытаніі, Ірландыі і ЗША: службовая асоба, якая мае адміністрацыйныя, паліцэйскія і некаторыя судовыя паўнамоцтвы.

экспане́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Асоба ці арганізацыя, якая экспануе каго-, што-н.

|| прым. экспане́нцкі, -ая, -ае.