Verbum

вудзі́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вудзіць рыбу.

|| ж. вудзі́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. вудзі́льшчыцкі, -ая, -ае.

выліча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст па вылічальнай тэхніцы.

2. Прыбор, які робіць вылічэнні.

|| прым. выліча́льніцкі, -ая, -ае.

вымага́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца вымаганнем.

|| ж. вымага́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. вымага́льніцкі, -ая, -ае.

вы́паратак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м. (спец.).

Шкурка неданошанай жывёліны, вынятай з жывата самкі.

Авечы в.

|| прым. вы́параткавы, -ая, -ае.

вы́селкі, -лкаў.

Невялікае паселішча на новым месцы, якое вылучылася з іншага населенага пункта.

Жыць на выселках.

|| прым. вы́селкавы, -ая, -ае.

вы́шыўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -вак, ж.

Вышыты ўзор на тканіне.

Ручнік з вышыўкай.

|| прым. вы́шывачны, -ая, -ае.

вяза́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тое, што і вязка (у 2 знач.).

|| прым. вяза́начны, -ая, -ае.

вяпру́к, вепрука́, мн. вепрукі́, вепруко́ў, м.

Самец свойскай свінні.

|| памянш. вепручо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. вепручы́ны, -ая, -ае.

вярце́цца, вярчу́ся, ве́рцішся, ве́рціцца; вярці́ся; незак.

Тое, што і круціцца.

|| наз. вярчэ́нне, -я, н.; прым. вярча́льны, -ая, -ае.

В. рух.

вяршо́к¹, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

Старая мера даўжыні, роўная 4,4 см.

У аршыне шаснаццаць вяршкоў.

|| прым. вяршко́вы, -ая, -ае.