Verbum

нацяжэ́нне, -я, н.

1. гл. нацягнуць.

2. Зрастанне скуры, пашкоджанай раненнем (спец.).

Першаснае н.

о́смас, -у, м. (спец.).

Прасочванне растваральніка ў раствор скрозь напаўпранікальныя або раслінныя перапонкі, тканкі.

падузды́шны, -ая, -ае (спец.).

Які знаходзіцца паміж ніжнімі рэбрамі і касцямі таза.

Падуздышная вобласць.

палі́ва, -ы, ж. (спец.).

Шклопадобная маса, якой пакрываюць керамічныя вырабы.

|| прым. палі́ўны, -ая, -ае.

пасажырапато́к, -у, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Колькасць пасажыраў, якія едуць у пэўным напрамку.

пасціжо́рны, -ая, -ае (спец.).

Які мае адносіны да работы пасціжораў.

Пасціжорная майстэрня.

Пасціжорныя работы.

попелапа́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Выпадзенне попелу пры вывяржэнні вулкана.

гідро́ліз, -у, м. (спец.).

Абменная рэакцыя паміж рэчывам і вадой.

|| прым. гідро́лізны, -ая, -ае.

глотагене́з, -у, м. (спец.).

Працэс станаўлення чалавечай натуральнай гукавой мовы.

|| прым. глотагене́зны, -ая, -ае.

гу́капіс, -у, м. (спец.).

Гукавыя паўторы для ўзмацнення мілагучнасці і сэнсавай выразнасці мастацкага маўлення.