сде́лать сов., в разн. знач. зрабі́ць, мног. парабі́ць;

сде́лать движе́ние руко́й зрабі́ць рух руко́й;

сде́лать всю рабо́ту зрабі́ць (парабі́ць) усю́ рабо́ту;

сде́лать кого́-л. свои́м помо́щником зрабі́ць каго́-не́будзь сваі́м памо́чнікам;

сде́лать газе́ту зрабі́ць газе́ту;

колесо́ сде́лало сто оборо́тов ко́ла зрабі́ла сто абаро́таў;

сде́лать обзо́р зрабі́ць агля́д;

сде́лать оши́бку зрабі́ць памы́лку;

сде́лать отчёт зрабі́ць справазда́чу;

сде́лать вы́говор зрабі́ць вымо́ву;

сде́лать добро́ кому́-л. зрабі́ць дабро́ каму́-не́будзь;

сде́лать набе́г зрабі́ць набе́г;

сде́лать (сотвори́ть) чу́до зрабі́ць цуд;

сде́лать глу́пость зрабі́ць глу́пства;

◊

сде́лай(те) одолже́ние зрабі́(це) ла́ску;

де́ло сде́лано спра́ва зро́блена;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уще́рб м.

1. шко́да, -ды ж.; (урон) уро́н, -ну м.; (потеря) стра́та, -ты ж.;

без уще́рба для де́ла без шко́ды (без уро́ну) для спра́вы;

понести́ уще́рб стра́ціць (пане́сці стра́ту);

причини́ть уще́рб нашко́дзіць (прычыні́ць стра́ту);

возмести́ть уще́рб пакры́ць (вярну́ць) стра́ту;

в уще́рб кому́-л. на шко́ду каму́-не́будзь;

2. перен. (упадок) заняпа́д, -ду м.; (спад) спад, род. спа́ду м.; (кончина) скон, род. ско́ну м.;

быть на уще́рбе быць на ско́не (у заняпа́дзе, на спа́дзе);

3. астр. ушчэ́рб, -бу м.;

луна́ уже́ на уще́рбе ме́сяц ужо́ на ўшчэ́рбе, ужо́ схо́днія дні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Tat

f -, -en учы́нак, чын; спра́ва; дзе́янне

éine gróße ~ — по́дзвіг

éine édle ~ vollbríngen* — здзе́йсніць высакаро́дны ўчы́нак

éine schlímme ~ begéhen* — зрабі́ць дрэ́нны ўчы́нак

in der ~ — напра́ўду, сапраўды́

in die ~ úmsetzen — ажыццяві́ць, здзе́йсніць

auf fríscher ~ ertáppen — злаві́ць на ме́сцы злачы́нства

j-m mit Rat und ~ zur Séite stéhen* — дапамага́ць каму́-н. сло́вам і спра́вай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

credit

[ˈkredət]

1.

n.

1) ве́ра f., даве́р -у m.

to give credit to something — даць ве́ры не́чаму, паве́рыць

2) паве́р -у, крэ́дыт -у m.; доўг, даўгу́ m.

3)

а) су́ма, запі́саная на прыбы́так

б) пра́вы бок бухга́льтарскае кні́гі

4) вераго́днасьць f.; до́брая рэпута́цыя, до́брае імя́

a citizen of credit — грамадзя́нін з до́брай рэпута́цыяй

5) прызна́ньне n.

She gets no credit for her work — Яна́ ня ма́е прызна́ньня за сваю́ пра́цу

6) то́е, што прыно́сіць го́нар, пахвалу́

The boy is a credit to his family — Хло́пчык — го́нар яго́нае сям’і

7) залічэ́ньне ку́рсу, залі́к -у m., залі́чаны прадме́т

2.

v.t.

1) дава́ць ве́ры, давяра́ць каму́-чаму́

2) крэдытава́ць

3) заліча́ць ву́чню прадме́т або́ курс

4) прыпі́сваць, прызнава́ць

•

- do credit to

- give a person credit for

- on credit

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

answer

[ˈænsər]

1.

n.

1) адка́з -у m.

2) Math. разьвя́зка f., рашэ́ньне n.

answer to a problem — разьвя́зка зада́чы

3) рэа́кцыя f.

A nod was her only answer — Ківо́к галавы́ быў е́йным адзі́ным адка́зам

2.

v.t.

1) адка́зваць

to answer one’s question — адказа́ць каму́ на пыта́ньне

2) адгука́цца

а) to answer the door — адчыні́ць дзьве́ры (на стук)

б) to answer the phone — адказа́ць па тэлефо́не

to answer the call — адгукну́цца на кліч

3) адпавяда́ць (патрэ́бам, вымо́гам), быць адпаве́дным

to answer the purpose — адпавяда́ць мэ́це

3.

v.i.

1) адка́зваць, адгука́цца

He will not answer — Ён не адкажа

2) не́сьці адка́знасьць, быць адка́зным

to answer for a crime — не́сьці адка́знасьць за злачы́нства

to answer for one’s safety — быць адка́зным за не́чую бясьпе́ку

•

- answer back

- know all the answers

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

odmawiać

odmawia|ć

незак.

1. (komu czego) адмаўляць;

nie ~ć pomocy — не адмаўляць у дапамозе;

~ć zgody — не пагадзіцца;

~ć komu rozumu — адмаўляць каму ў розуме; не прызнаваць у кім розуму;

nogi ~ją mi posłuszeństwa — у мяне ногі не слухаюцца;

~ć sobie czego — адмаўляць сабе ў чым;

2. гаварыць; прамаўляць;

~ć pacierze (modlitwę) — гаварыць (чытаць) пацеры (малітву)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

suchy

such|y

сухі;

~y grunt — сухі грунт;

~e lato — сухое лета;

~e powietrze — сухое паветра;

~a destylacja drzewa — сухая дыстыляцыя дрэва;

~e bańki — сухія (звычайныя) банькі;

~y styl — сухі стыль;

~y jak szczapa — худы як шчэпка;

można przejść ~ą nogą — можна перайсці, не замачыўшы ног;

nie zostawić na kim ~ej nitki — перамыць усе костачкі каму; абгаварыць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wywrzeć

зак. зрабіць; здзейсніць;

wywrzeć nacisk na kogo — націснуць на каго;

wywrzeć wpływ na kogo — зрабіць на каго уплыў; паўплываць на каго;

wywrzeć wrażenie — зрабіць уражанне;

to nie wywarło żadnego skutku — гэта не дало ніякіх вынікаў;

wywrzeć gębę (pysk) разм. распусціць язык;

wywrzeć gniew (złość) na kim — спагнаць гнеў (злосць) на кім;

zemstę na kim — адпомсціць каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wchodzić

wchodzi|ć

незак.

1. уваходзіць;

~ć z kim w umowę — прыходзіць да пагаднення з кім;

ustawa wchodzić w życie — закон уваходзіць у сілу;

2. падымацца, узыходзіць;

wchodzić po schodach — падымацца па лесвіцы;

3. (пра мора, сушу) урэзвацца, укліньвацца, выступаць;

4. уваходзіць, змяшчацца;

~ć komu w drogę — заступаць каму дарогу;

wchodzić w szczeguły — паглыбляцца ў падрабязнасці (дэталі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dłoń

dło|ń

ж.

1. далонь;

klaskać w ~nie — пляскаць у ладкі;

2. рука;

podać — komu~ńі — падаць руку каму;

skinąć ~nią — памахаць рукой;

podać bratnią ~ń — працягнуць (падаць) руку дапамогі;

pomocna ~ń — рука дапамогі;

prędziej (mi) włosy na ~ni wyrosną — хутчэй певень яйкі несці пачне; ніколі; ні ў якім выпадку;

jak na ~ni — як на далоні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)