Verbum

анлайнавы слоўнік

проторённый прич., прил. пракла́дзены, прае́зджаны, пратапта́ны;

◊

по проторённой доро́жке па пратапта́най даро́жцы (сце́жцы) (ісці́ і да таго́ падо́бнае).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

iść

незак.

1. ісці; крочыць; ступаць; рухацца;

iść do domu — ісці дамоў (дахаты);

iść za kim — ісці за кім;

iść z wizytą — зрабіць візіт;

iść ulicą — ісці па вуліцы;

iść na grzyby — ісці ў грыбы;

iść spać (do łóżka) — ісці спаць; класціся спаць;

iść po co — ісці па што;

iść na spacer — ісці гуляць (на прагулку, на шпацыр);

2. ісці; паступаць;

iść na prawo разм. пайсці вучыцца на юрыдычны факультэт;

3. o kogo/co датычыць каго/чаго;

o co idzie? — у чым справа?;

iść do sądu — звяртацца ў суд;

iść na pasku — ісці на павадку; слухацца;

iść o zakład — ісці ў заклад;

iść w niepamięć — забывацца;

iść w odwłokę — адкладвацца;

iść w zawody — спаборнічаць;

iść do góry — ісці ўгору; расці (пра кошты);

iść na dół — ісці ўніз; падаць;

iść za czyją radą — прытрымлівацца чыёй парады;

wszystko idzie jak z płatka — усё ідзе як па масле;

idzie ku zimie — набліжаецца зіма;

idzie burza — набліжаецца бура;

lata idą — мінаюць гады;

idę! — іду!;

jak ci idzie? разм. як маешся?; як справы?;

jakoś idzie — неяк ідзе; памалу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тру́нкаць ‘паволі ісці’ (Сцяшк. МГ). Параўн. рус. дыял. труни́ть ‘ісці, трусіць’, тру́нка ‘трусца’, серб. тру́ни ‘мяце, сыпле (пра снег)’, фактычна ‘трусіцца’, што дазваляе Варбат (Исслед., 558) рэканструяваць прасл. *trúniti ‘брудзіць, церушыць’. Беларускі дзеяслоў мае, хутчэй за ўсё, імітатыўны характар, пра што сведчыць словаўтварэнне з суф. ‑к‑, характэрнае для гукапераймальных дзеясловаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маргазіць (безас.) ’імжэць’ (в.-дзв., Анім.). Балтызм. Параўн. лат. mārga ’тс’, mirdzinât ’ісці (пра ціхі дождж)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазлава́цца, ‑злуйся, ‑злуешся, ‑злуецца; ‑злуёмся, ‑злуяцеся; заг. пазлуйся; зак.

Злавацца некаторы час. Лабановіч яшчэ крыху пазлаваўся, а нарэшце адпусціўся і скаваў: — Калі ісці, дык з музыкаю! Колас.