памо́льшчык, ‑а, м.

1. Той, хто прывёз у млын зерне для памолу; завознік. Хата, начлег, млын, да якога прыязджалі памольшчык з розных вёсак, — гэта былі наша школа, наша бібліятэка.., уся наша пачатковая адукацыя. Дубоўка.

2. Рабочы, які займаецца памолам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́кта

(лац. secta = вучэнне, напрамак, школа)

1) рэлігійная група, якая адкалолася ад пануючай царквы;

2) перан. група асоб, якая замкнулася ва ўласных вузкіх інтарэсах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пале́стра

(лац. palaestra, ад гр. palaistra = месца гімнастычных практыкаванняў)

1) гімнастычная школа для хлопчыкаў у Стараж. Грэцыі;

2) адвакатура ў даўняй Польшчы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

comprehensive​2 [ˌkɒmprɪˈhensɪv] adj. усеабды́мны, вычарпа́льны, шыро́кі, вялі́кі;

compre hensive knowledge усебако́выя ве́ды;

a comprehen sive list по́ўны спіс;

a comprehensive school BrE адзі́ная агульнаадукацы́йная сярэ́дняя шко́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыве́тны, ‑ая.

Тое, што і прыветлівы. Сухенькая, тоненькая, як былінка, .. але якая прыветная і ласкавая была гэтая бабулька! Чарнышэвіч. Нават гэты пануры лес крыху праясніўся і меў больш прыветны выгляд. Колас. Вось і школа. У знаёмым акне гарыць прыветны агеньчык. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

elementary

[,elɪˈmentəri]

adj.

1) першапачатко́вы, про́сты, уво́дны, асно́ўны, элемэнта́рны

2) Chem. нерасклада́льны

3) пачатко́вы

elementary school — пачатко́вая шко́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Маскоўскі тэатр «Школа сучаснай п’есы»

т. 10, с. 183

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Pennál

n -s, -e

1) уст. пена́л

2) разм. уст. шко́ла, гімна́зія; буды́нак шко́лы [гімна́зіі]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

стаі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да стаіцызму (у 1 знач.). Стаічная філасофія. Стаічная школа.

2. перан. Стойкі, мужны ў жыццёвых выпрабаваннях. Стаічнае рашэнне. // Уласцівы стойкаму чалавеку; мужны. Стаічная вытрымка [Караля] прымушала слухацца і ў той жа час пачынала раздражняць Валю. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

institution

[,ɪnstɪˈtu:ʃən]

n.

1) грама́дзкая ўстано́ва (шко́ла, шпіта́ль), інстыту́цыя f

2) уве́дзены зако́н, звы́чай

3) уво́джаньне, засно́ўваньне, устанаўле́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)