пудо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які важыць адзін пуд; ёмкасцю ў адзін пуд. Пудовая гіра. Пудовы кош. □ [Іван] навыбіраў [бульбы] поўны пудовы кош, падхапіў такі ж самы кош у маці і панёс высыпаць у палукаш. Чарнышэвіч. // Вельмі цяжкі, важкі. Сотні пудовых тамоў з наколанымі старонкамі.. [Зяма] прачытаў сваімі тонкімі чулымі пальцамі. Грахоўскі. [Міцька Заяц] быў вялізнага росту, меў пудовыя кулакі і, расказвалі, калісь адным ударам кулака забіў каня. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schwer

1.

a

1) ця́жкі, масі́ўны, гру́зны

ein ~er Pánzer — ця́жкі танк

2) ця́жкі, сур’ёзны

éine ~e Kránkheit — ця́жкая хваро́ба

éine ~e Áufgabe — ця́жкая зада́ча

~ krank — ця́жка хво́ры

~ behíndert [schwérbehindert] — (інвалі́д) з ця́жкімі пашко́джаннямі, непрацаздо́льны

3) ця́жкі, мо́цны, насы́чаны (пра ўдар, напоі)

~e Getränke — мо́цныя напо́і

éine ~e Luft — ця́жкае паве́тра

2.

adv ця́жка, з ця́жкасцю, насі́лу

er ist ~ von Begríff — ён насі́лу [ле́дзьве] разуме́е

er hört ~ — ён тугі́ на ву́ха

~ átmen — ця́жка ды́хаць

~ beláden — ця́жка нагру́жаны, прыгне́чаны, заклапо́чаны

~ bewáffnet — ця́жка ўзбро́ены

~ fállen* — дава́цца ця́жка

~ hálten* — быць ця́жкім [нялёгкім]

~ néhmen* — мо́цна браць да галавы́; ця́жка [балю́ча] перажыва́ць што-н. [рэагава́ць на што-н.]

~ verdáulich — цяжкастра́ўны

~ verständlich — незразуме́лы, малазразуме́лы

~ verträglich — няўжыўчывы, незгаво́рлівы

~ verwúndet — ця́жка пара́нены

érblich ~ belástet — з ве́льмі дрэ́ннай спа́дчынай

◊ áller Ánfang ist ~ — ≅ ця́жкі то́лькі пача́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

крыты́чны

(ад гр. kritikos = які асуджае)

1) звязаны з крытыкай;

2) здольны з ацэнкай, крытычна адносіцца да чаго-н. (напр. к. розум);

3) пераломны (напр. к. узрост);

4) надта цяжкі, небяспечны (напр. к-ае становішча).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Калу́н 1 ’цяжкі тапор з клінападобным лязом для колкі дроў’ (БРС, ТСБМ, драг., Жыв. сл.; бяроз., слуц., КЭС, Сл. паўн.-зах.; Сцяц.), укр. дыял. колун, рус. колун ’тс’. Усх.-слав. утварэнне з суф. ‑ун ад колоти ’калоць’, якое далей да *kolti. Вельмі праблематычным з’яўляецца аднясенне да гэтай лексемы балг. дыял. кулун ’певень’ (Трубачоў, Эт. сл., 10, 160), нават калі ўлічваць ц.-слав. колоунъ ’animal quoddam’, тым больш, што ўжо рэгулярная суфіксацыя не дазваляе з упэўненасцю сцвярджаць праславянскае паходжанне слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мя́ліца, мя́льліца, мя́льніца ’церніца’, ’цёрла, макацёр’ (БРС, Нас., Дэмб., Гарэц., Бір. Дзярж., Федар. 1, Грыг., Яруш., Касп., Сл. Брэс., Бяльк., Сцяц., Сл. ПЗБ, Сцяшк.; КЭС, лаг.), ’чалавек, які вяла працуе, цяжкі на пад’ём у рабоце’, ’дурнаваты, тупы’, ’непаваротлівы’, ’які паволі едзе’ (Нас., Сцяшк., Сцяц., Шат.; Мат. Маг.), ’рот, пашча’ (слонім., Арх. Бяльк.; Грыг., Касп.). Рус. мя́лица, укр. мʼя́лиця, мня́лиця, польск. międlica, чэш. mědlice ’тс’, славац. mädliť ’мяць, размінаць’, макед., балг. мелица ’мялка’. Прасл. mędlica < męti > мяць ’расціраць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vile [vaɪl] adj.

1. infml ве́льмі ке́пскі, нічо́га нява́рты; агі́дны;

vile weather жу́даснае надво́р’е;

He has a vile temper. У яго кепскі нораў.

2. fml по́длы, гане́бны, ні́зкі;

vile language брыдкасло́ўе, бры́дкая гаво́рка;

a vile sin ця́жкі грэх

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бары́т

(н.-лац. baritium, ад лац. barium = барый, ад гр. barys = цяжкі)

мінерал класа сульфатаў белага або шэрага колеру са шкляным бляскам; выкарыстоўваецца для вырабу бялілаў, эмаляў, а таксама ў папяровай, гумавай вытворчасці і ў медыцыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

grievous

[ˈgri:vəs]

adj.

1) во́стры, нясьце́рпны (пра боль, лю́тасьць)

2) страшэ́нны; я́ўны, цяжкі́ (праві́на, памы́лка)

3) су́мны, гаро́тны, го́ркі (пра до́лю)

a grievous cry — паку́тлівы, балю́чы крык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hefty

[ˈhefti]

1.

adj., informal

1) цяжкі́

2) вялі́кі й мо́цны; ве́льмі ду́жы, здараве́нны

3) зна́чны, вялі́кі

a hefty bill (profit) — вялі́кі раху́нак (прыбы́ткі)

2.

adv.

мо́цна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

со́нечны, -ая, -ае.

1. гл. сонца.

2. Які грунтуецца на скарыстанні энергіі Сонца.

С. рухавік.

3. 3 яркім святлом сонца.

Сонечнае надвор’е.

С. бок кватэры (які выходзіць на поўдзень).

4. перан. Радасны, шчаслівы.

Сонечная ўсмешка.

○

Сонечная ванна — праграванне цела сонечным цяплом на адкрытым паветры.

Сонечная сістэма — сукупнасць нябесных цел, якая складаецца з Сонца і планет, што рухаюцца вакол яго.

Сонечнае спляценне — спляценне сімпатычных нерваў, размешчанае па паверхні брушной аорты.

Сонечны гадзіннік — гадзіннік, які складаецца з цыферблата і вертыкальнага стрыжня, што кідае на цыферблат цень, паказваючы час.

Сонечны ўдар — хваравіты цяжкі стан, які ўзнікае ў выніку перагрэву на сонцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)