абаро́тны эк. Úmlauf-, Úmsatz-;

абаро́тны капіта́л zirkulíerendes Kapitál;

абаро́тныя сро́дкі Úmlaufmittel pl, Betríebsmittel pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апеле́нты

(лац. appellens, -ntis = які накіроўвае)

прынады, сродкі прываблівання жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атара́ктыкі

(ад гр. ataraktos = спакойны)

заспакаяльныя лекавыя сродкі (напр. эленіум).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

радыёдыспетчарыза́цыя

(ад радыё- + дыспетчарызацыя)

дыспетчарызацыя, пры якой выкарыстоўваюцца сродкі радыёсувязі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Капе́йка ’адна сотая рубля і манета гэтай вартасці’, капейкі ’дробныя разменныя манеты’, ’грашовыя сродкі’ (ТСБМ). З рус. копейка, якое з копейная деньга (XV ст.) — на манеце была выява князя на кані з дзідай у руцэ (съ копиемъ) < копьё (Фасмер, 2, 317; Шанскі, 2 (К), 303). Да кап’ё (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праграмі́раванне, ‑я, н.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. праграміраваць.

2. Раздзел прыкладной матэматыкі, які вывучае і распрацоўвае метады і сродкі складання праграм для вылічальных машын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтама́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Галіна навукі і тэхнікі, якая распрацоўвае метады і сродкі аўтаматызацыі вытворчых працэсаў.

2. Сукупнасць механізмаў, прыстасаванняў, якія дзейнічаюць аўтаматычна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́пінг, ‑у, м.

1. Узбуджальныя сродкі, якія пры ўвядзенні ў арганізм стымулююць фізічную і нервовую дзейнасць.

2. перан. Пра ўсё, што стымулюе творчую актыўнасць, павышае працаздольнасць.

[Англ. dope — даваць наркотык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авіятра́нспарт, ‑а і ‑у, М ‑рце, м.

1. ‑а. Ваенны карабель для перавозкі самалётаў без узлётнай палубы.

2. ‑у. Сродкі перавозу паветраным шляхам пасажыраў, грузаў, пошты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sanctify [ˈsæŋktɪfaɪ] v.

1. fml ачышча́ць ад грахо́ў; асвяшча́ць, рабі́ць свяшчэ́нным

2. апра́ўдваць;

The end sanctifies the means. Мэта апраўдвае сродкі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)