ГЛЕБАЎТВАРА́ЛЬНЫ ПРАЦЭ́С,
ператварэнне горнай пароды ў асобае самастойнае цела прыроды — глебу. Адбываецца ў выніку сукупнасці
Т.А.Раманава.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГЛЕБАЎТВАРА́ЛЬНЫ ПРАЦЭ́С,
ператварэнне горнай пароды ў асобае самастойнае цела прыроды — глебу. Адбываецца ў выніку сукупнасці
Т.А.Раманава.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дыскусі́йны Diskussións-; diskutábel, diskutíerbar, viel diskutíert (спрэчны);
дыскусі́йнае пыта́нне Stréitfrage
гэ́тае пыта́нне дыскусі́йнае die Fráge steht zur Diskussión;
у дыскусі́йным
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
анархі́зм1
(ад анархія)
1) палітычная плынь, якая адмаўляе ўсякую дзяржаўную ўладу, выступае за замену яе сувязямі вытворцаў і спажыўцоў;
2)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
нумара́цыя
(
1)
2) лічбавае абазначэнне прадметаў, размешчаных у паслядоўным
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
эшало́н
(
1) частка размешчанага ў глыбіню баявога
2) чыгуначны састаў або іншы транспартны сродак для масавых перавозак спецыяльнага прызначэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
раскла́сці, -кладу́, -кладзе́ш, -кладзе́; -кладзём, -кладзяце́, -кладу́ць; -кладзі́; -кла́дзены;
1. Размясціць па розных месцах у пэўным
2. Палажыць, расправіўшы або разгарнуўшы.
3. Размеркаваць паміж кім
4. Склаўшы гаручы матэрыял, запаліць.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
willy-nilly
1) хо́цькі -няхо́цькі, во́ляй-няво́ляй, хо́чаш-няхо́чаш
2) без
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
іера́рхія
(
паслядоўнае размяшчэнне пасад, званняў, з’яў ад ніжэйшых да вышэйшых у
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
картатэ́ка
(ад
збор картак з якімі
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
атрыбу́т, ‑а,
1. Неабходная, істотная, неад’емная ўласцівасць прадмета або з’явы, у адрозненне ад выпадковых, мінучых.
2. Пастаянная прыналежнасць, характэрная прыкмета.
3. Тое, што і азначэнне (у 2 знач.).
[Ад лац. attributum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)