землепрахо́дзец, ‑дца, м.

Даўнейшая назва падарожніка-даследчыка, які адкрываў невядомыя для яго часу землі. Рускі землепраходзец Сямён Дзяжнёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэ́са, ‑ы, ж.

Агульная назва перыядычнага друку. Савецкая прэса. Рэспубліканская прэса. Буржуазная прэса. // зб. Прадстаўнікі перыядычнага друку; журналісты.

[Фр. presse.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэйхста́г, ‑а, м.

Гіст. Назва парламента ў Германіі да 1945 года, а таксама будынак, дзе засядаў гэты парламент.

[Ням. Reichstag.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабе́с, ‑а, м.

1. Сацыяльнае забеспячэнне.

2. Назва ўстановы, якая займаецца пытаннямі сацыяльнага забеспячэння. Накіраваць дакументы ў сабес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сайо́ты, ‑аў; адз. сайот, ‑а, м.; сайотка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. сайоткі, ‑так; ж.

Устарэлая назва тувінцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тунгу́сы, ‑аў; адз. тунгус, ‑а, м.; тунгуска, ‑і, ДМ ‑гусцы; мн. тунгускі, ‑сак; ж.

Устарэлая назва эвенкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акадэ́мія, -і, мн. -і, -мій, ж.

1. Найвышэйшая навуковая або мастацкая ўстанова.

Нацыянальная а. навук Беларусі.

2. Назва некаторых вышэйшых навучальных устаноў па спецыяльных галінах навукі.

Ваенна-медыцынская а.

Сельскагаспадарчая а.

|| прым. акадэмі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апера́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Асоба, якая выконвае якія-н. вытворчыя працэсы, аперацыі (назва ўваходзіць таксама ў складаныя словы, напр. гукааператар).

2. Спецыяліст, які робіць здымкі кінакарціны; кінааператар.

|| прым. апера́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сертыфіка́т, -а, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Афіцыйнае пісьмовае пасведчанне аб чым-н.

С. якасці.

2. Пазыковае фінансавае абавязацельства дзяржаўных органаў, а таксама назва білетаў некаторых дзяржаўных пазык.

|| прым. сертыфіка́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устано́ва, -ы, мн. -ы, -но́ў, ж.

Арганізацыя, якая кіруе пэўнай галіной работы, занятая адпаведнай дзейнасцю.

Дзяржаўныя ўстановы.

Навуковая ў.

Дзіцячыя ўстановы (дзіцячыя яслі, сады, бальніцы і пад.).

○

Навучальная ўстанова — агульная назва школ, тэхнікумаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)