Nsenflügel

m -s, - но́здра; хра́па (у каня, лася і да т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

usreiten

*

1.

vi (s) выязджа́ць (на кані)

2.

vt аб’язджа́ць каня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

rtbraun

a чырво́на-бу́ры; гняды́ (пра каня); цёмна-рджы (пра валасы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

hopper [ˈhɒpə] n.

1. скаку́н (пра чалавека і пра каня); скаку́ха

2. скакуне́ц, палявы́ ко́нік

3. AustralE кенгуру́

4. tech. ле́йка

5. AmE самазва́л, грузаві́к-самазва́л, ваго́н-самазва́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cart1 [kɑ:t] n.

1. двухко́лка; воз, калёсы, драбі́ны

2. каля́ска; та́чка

put the cart before the horse ста́віць калёсы напе́радзе каня́, рабі́ць (што-н.) шы́варат-навы́варат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запра́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Сапраўдны, з усімі якасцямі, уласцівымі пэўнай катэгорыі асоб, прадметаў. [Жданкевіч] прышпорыў каня і пад’ехаў да палісадніка, як запраўскі кавалерыст. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіт, ‑у, М гіце, м.

Прабег каня на кароткую адлегласць (у конна-рысістым спорце).

•••

Мёртвы гіт — прыход коней да фінішу з аднолькавай скорасцю.

[Англ. heat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вучо́насць, ‑і, ж.

Валоданне вялікімі ведамі; высокая адукаванасць. Чалавек вялікай вучонасці. □ — Нам з.. вучонасці [Леванка], хлеба не есці! — сядлаючы белакапытага каня, прамовіў Кастрыца. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скурадзёр, ‑а, м.

Разм. Тое, што і скуралуп. [Бабка:] — Скурадзёр, мая ўнучачка, гэта такі чалавек, які здзірае скуру з забітага каня ці каровы... Каліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ядло́ўцавы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і ядлаўцовы. Мільгалі ў вачах хвойкі, ядлоўцавыя кусты, чарнічнік. А бацька сцёбаў і сцёбаў каня лейцамі. Далідовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)