перашкаджа́ць (каму, чаму) несов. меша́ть, затрудня́ть (что); препя́тствовать (кому, чему, в чём); см. перашко́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

аддзя́чыць

1. (каму-н) dánken vi (D);

2. (выказаць удзячнасць) sich erkénntlich zéigen (каму-н D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вслед

1. нареч. усле́д, сле́дам;

идти́ вслед ісці́ ўслед (сле́дам);

2. предлог с дат. усле́д (каму, чаму); (вдогонку) наўздаго́н (каму, чаму);

смотре́ть вслед по́езду глядзе́ць усле́д по́езду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Ле́ктар ’той, хто чытае лекцыі’, ст.-бел. лекторъ (з XVII ст.) запазычана са ст.-польск. lektor ’асоба, якая каму-небудзь голасна чытае’, ’прафесар’. Да лац. lēctor ’той, хто чытае’ < legere ’чытаць’ (Слаўскі, 4, 136; Булыка, Лекс. запазыч., 159). Гл. яшчэ лекцыя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Справу́нкі, адз. л. справу́нак ‘заняткі, справы’, ‘рэч, якую хто-небудзь каму-небудзь справіў, купіў’ (ТСБМ, Нас., Сцяшк., Касп., Варл., Барад., Жд. 2), ‘пакупка’ (беласт., Сл. ПЗБ, Нар. Гом.). З польск. sprawunek ‘тс’, на што ўказвае суф. ‑унак; гл. Гіст. лекс., 260.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

распляву́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Расказаць каму‑н. што‑н., чаго не след гаварыць. [Васіль:] — Толькі расплявузгайце каму, што самі зрабілі пажар, дык дулю атрымаеце, а не хлеў з жывёлай. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непаднача́ленне, ‑я, н.

Нежаданне або адмаўленне падначальвацца каму‑н. Непадначаленне ўладам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыраўнава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; зак.

Разм. Прыпадобніць сябе каму‑, чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экле́ктык, ‑а, м.

Той, хто схільны да эклектызму, каму ўласцівы эклектызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паказа́ць, -кажу́, -ка́жаш, -ка́жа; -кажы́; -ка́заны; зак.

1. каго-што, каму. Даць магчымасць убачыць каго-, што-н., упэўніцца ў чым-н., навучыцца чаму-н.

П., як карыстацца паяльнікам.

2. што, на каго-што. Звярнуць чыю-н. увагу на каго-, што-н. (звычайна зрабіўшы рух, жэст у напрамку каго-, чаго-н.).

П. дарогу на станцыю.

П. рукой на шыльду.

3. каго-што, каму. Даць убачыць, каб разгледзець, азнаёміцца.

П. хворага ўрачу.

П. новы спектакль.

4. каго-што. Выявіць, праявіць.

П. веды.

5. са злуч. «што». Даць паказанне (у 1 знач.).

Усе, як адна, сведкі паказалі, што ў гэты дзень абвінавачанага дома не было.

6. што (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра вымяральныя прыборы: засведчыць, адзначыць.

Тэрмометр паказаў 38,8 °С.

Гадзіннік паказаў поўнач.

7. каму. Правучыць каго-н., адпомсціць каму-н., даць зразумець, адчуць каму-н. што-н. (разм.).

Я ж яму пакажу за гэта!

|| незак. пака́зваць, -аю, -аеш, -ае (да 1—6 знач.).

|| наз. пака́з, -у, м. (да 1—4 знач.).

П. спектакля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)