ва́дкасць, -і, ж.

1. гл. вадкі.

2. Рэчыва, якое мае ўласцівасць цячы і набываць форму той пасудзіны, у якой яно знаходзіцца.

|| прым. ва́дкасны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

ве́данне, -я, н.

1. Знаёмства з чым-н., валоданне чым-н. В. жыцця. З веданнем справы. В. замежнай мовы.

2. Падпарадкаванне, распараджэнне, кіраванне (кніжн.). Інстытут знаходзіцца ў веданні міністэрства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

абочны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ўбаку ад дарогі. Прайсці абочнымі сцежкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калясардэчны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца вакол сэрца, абкружае сэрца. Калясардэчная сумка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжклетачны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж клеткамі жывёльнага або расліннага арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надвочны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над вокам, над вачамі. Надвочны шрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгартанны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над гартанню.

•••

Надгартанны храсток гл. храсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжжаберны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца, размешчаны паміж жабрамі. Міжжаберныя перагародкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надпятачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца, размешчаны вышэй пяткі. Надпятачная кветка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгалоўны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў падгалоўі, пад галавой. Падгалоўная падстаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)