АНГЕ́ЛЬНСКАЯ ПАРО́ДА буйной рагатай жывёлы,
тое, што англерская парода.
т. 1, с. 342
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
жывадзёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).
1. Той, хто забівае і здымае скуру з забітай жывёлы.
2. Пра жорсткага бязлітаснага чалавека.
|| ж. жывадзёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. жывадзёрскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ха́тні, -яя, -яе.
1. гл. хата.
2. Прыватны, сямейны.
Х. настаўнік.
3. Просты, свойскі.
4. Прыручаны, не дзікі.
Хатнія жывёлы і птушкі.
5. у знач. наз. ха́тнія, -іх. Члены сям’і.
Атрымаў ліст ад сваіх хатніх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ГЕМАНХО́З,
інвазійная хвароба жвачных, пры якой пашкоджваецца сычуг. Да яе ўспрымальныя авечкі, козы, буйн. раг. жывёла, многія дзікія жывёлы, зрэдку грызуны і чалавек. Узбуджальнікам геманхозу з’яўляюцца нематоды з роду Haemonchus, якія развіваюцца без прамежкавага гаспадара. Найб. пашыраны Н. contortus паразітуе ў дробных жвачных, Н. plocei — у буйн. раг. жывёлы.
Найб. заражаюцца маладыя жывёлы, асабліва ягняты ў канцы лета і восенню пры заглынанні лічынак з кормам ці вадой. Паразіты пашкоджваюць слізістую абалонку сычуга і кормяцца крывёй гаспадара. Развіваецца прагрэсіруючая анемія, парушаецца работа органаў кроваўтварэння. У хворых жывёл назіраецца прыгнечанне, паносы, схудненне, можа павышацца т-ра. Маладыя жывёлы часта гінуць.
т. 5, с. 147
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
непрахо́днасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць непраходнага.
2. Спец. Няздольнасць прапускаць што‑н. (аб органах чалавека або жывёлы). Непраходнасць кішэчніка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўтахто́ны, ‑аў; адз. аўтахтон, ‑а, м.
Карэннае, спрадвечнае насельніцтва краіны; абарыгены. // Жывёлы або расліны, якія ўзніклі на данай тэрыторыі.
[Грэч. autochthon — тубылец, туземец.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зе́бу, нескл., м.
Від свойскай буйной рагатай жывёлы з невялікім тлушчавым гарбом на карку (пашыраны ў Азіі і Афрыцы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́гадна,
1. Прысл. да выгадны.
2. у знач. вык. Прыносіць выгаду, даваць карысць, прыбытак. Калгасу выгадна павялічыць пагалоўе жывёлы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пупаві́на, ‑ы, ж.
Шнурападобны орган, які злучае зародак чалавека або жывёлы з арганізмам маці.
•••
Адарваць з пупавінай гл. адарваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самакарму́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Аўтаматычнае прыстасаванне для самастойнага кармлення жывёлы пры бесстаночным утрыманні яе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)