Verbum

млекако́рмячыя, ‑ых; адз. млекакормячае, ‑ага, н.

Клас вышэйшых пазваночных жывёл, якія кормяць дзіцянят сваім малаком.

надко́сніца, ‑ы, ж.

Злучальная тканка, якая пакрывае знадворную паверхню касцей у чалавека і пазваночных жывёл.

падры́цца, ‑роецца; зак.

Залезці куды‑н., падрыўшы зямлю знізу (пра жывёл). Крот падрыўся пад клець.

анімалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак або скульптар, які паказвае ў сваіх творах пераважна жывёл.

перагры́зціся, ‑зуся, ‑зешся, ‑зецца; ‑зёмся, ‑зяцеся; зак.

1. Перакусацца (пра жывёл).

2. перан. Разм. Перасварыцца.

біяаку́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Галіна біялогіі, якая вывучае галасы і гукавыя зносіны жывёл.

камплеме́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Бялковае рэчыва тыпу ферментаў у сываратцы крыві чалавека і жывёл.

[Лац. complementum — дапаўненне.]

лягча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

Разм. Выразаць палавыя залозы ў жывёл і чалавека; кастрыраваць.

гарпу́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., каго-што.

Здабываць (лавіць) пры дапамозе гарпуна (рыбу, марскіх жывёл).