workingman

[ˈwɜ:rkɪŋmæn]

n., pl. -men

1) рабо́тнік -а m.

2) рабо́чы -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

absentee

[,æbsənˈti:]

n.

1) непрысу́тны -ага m., непрысу́тная f.

2) прагу́льнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

admirer

[ədˈmaɪrər]

n.

1) пакло́ньнік -а m., пакло́ньніца f.

2) закаха́ны -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

а​III межд.

1. а; (при выражении догадки, решимости, досады, отчаяния) ат; (при выражении злорадства) ага́, а;

а, во́т оно что! а, во́сь яно што!;

а, была́ не была́, пойду́! ат, было́ не было́, пайду́!;

а, всё равно́! ат, усё ро́ўна!;

а, попа́лся! ага, папа́ўся!;

2. (при повторном обращении) а;

Пётр, а Пётр! Пётр, а Пётр!, разг. Пятро́, а Пятро́!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́сланы ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выслаць ​1.

2. у знач. наз. вы́сланы, ‑ага, м. Разм. Ссыльны, сасланы.

вы́сланы ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выслаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнядо́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і абяздолены.

2. у знач. наз. абнядо́лены, ‑ага, м.; абнядо́леная, ‑ай, ж. Той, хто пазбаўлены долі; няшчасны. Сагрэць трэ было Беспрытоннага, Слёзы высушыць Абнядоленым. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзеся́цкі, ‑ага, м.

Выбарная асоба з сялян, якая ў дарэвалюцыйнай вёсцы выконвала паліцэйскія абавязкі. Стараста зачыніў у стопцы дзверы і загадаў дзесяцкаму нікога туды не пушчаць, пакуль не прыедзе ўраднік. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падабаро́нны, ‑ага, м.

Асоба, якая нясе адказнасць па суду і знаходзіцца пад абаронай адваката. Адвакат патрабаваў апраўдання свайго падабароннага. □ Чэрнік махнуў рукой сваім падабаронным і знік за дзвярыма судовай залы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памёршы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад памерці.

2. у знач. прым. Які памёр. Мне лёс наканаваў Быць помнікам жывым братам памёршым. Тармола. // у знач. наз. памёршы, ‑ага, м. Нябожчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўстабру́хі, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. З тоўстым, вялікім жыватом.

2. у знач. наз. таўстабру́хі, ‑ага, м. Зневаж. Багацей. [Габісонія:] — Я сказаў сабе: Тэафіл, досыць вандраваць па свеце, досыць працаваць на таўстабрухіх. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)