двая́ка, прысл.

Двума спосабамі, у двух відах, формах і пад. Задачу можна рашыць дваяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двоеўла́ддзе, ‑я, н.

Адначасовае існаванне дзвюх улад (у адной краіне, горадзе, арганізацыі і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змало́цца, змелецца; зак.

Раздрабніцца, ператварыцца ў муку і пад. (пра зерне). Жыта мякка змалолася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асцыля́тар, ‑а, м.

Спец. Любая сістэма цел, здольная рабіць ваганні (механічныя, электрамагнітныя і пад.).

[Ад лац. oscillum — хістанне, ваганне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афранцу́зіцца, ‑цужуся, ‑цузішся, ‑цузіцца; зак.

Стаць падобным на француза па мове, звычаях і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бабу́льчын, ‑а.

Які належыць бабульцы. [Дзядуля:] — Цяпер пойдзем пад бабульчына акно, пальём яе чабарок. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бензаба́к, ‑а, м.

Пасудзіна для вадкага паліва ў якой‑н. машыне, самалёце і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытво́рны, ‑ая, ‑ае.

Утвораны ад іншых форм, велічынь і пад. Вытворнае слова. Вытворная велічыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́хадзіцца, ‑дзіцца; зак.

Спец. Набыць пэўныя якасці пасля браджэння (пра піва, віно і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцяжны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для ўтварэння цягі, вентыляцыі і пад. Выцяжны комін. Выцяжная шафа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)