шля́хціц, ‑а, м.

Гіст. Польскі дробнапамесны дваранін. Глынскі быў шляхціц і хоць чым-небудзь імкнуўся адрознівацца ад простага мужыка. Колас. Зямля на Павеках была прададзена багатаму шляхціцу, які шмат гадоў арандаваў княжацкі маёнтак. Чарот.

[Польск. szlachcic.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пасвіць сов.

1. вы́пасти, откорми́ть (на подножном корму);

в. каня́ — вы́пасти (откорми́ть) коня́;

2. зарабо́тать пастьбо́й;

в. шмат гро́шай — зарабо́тать пастьбо́й мно́го де́нег;

3. истощи́ть пастьбо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пражы́ць сов., в разн. знач. прожи́ть;

п. во́семдзесят гадо́ў — прожи́ть во́семьдесят лет;

п. год на по́ўдні — прожи́ть год на ю́ге;

п. шмат гро́шай — прожи́ть мно́го де́нег

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́ўка ж., в разн. знач. вста́вка;

у. ако́нных рам — вста́вка око́нных рам;

у ру́капісе шмат уста́вак — в ру́кописи мно́го вста́вок;

у. псава́ла суке́нку — вста́вка по́ртила пла́тье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lúftig

a

1) які́ змяшча́е ў сабе́ шмат паве́тра і святла́

2) лёгкі, то́нкі, празры́сты

3) легкаду́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kra

ж. крыга; ільдзіна;

rzeką płynęło sporo kawałków kry — па рацэ плыло шмат крыг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вупраж (БРС, Бяльк., КСП), рус. у́пряжь. Ад упрага́ць ’запрагаць’ (параўн. Нас., Байк. і Некр.), у шмат якіх раёнах выцеснена паланізмам збруя (Сцяцко, Словаўтв., 190); рус. упряжь Фасмер (4, 165) лічыць непасрэдным утварэннем ад прягу.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ГАДЛЕ́ЎСКІ Вітальд Газдава

(18.5.1879, Мінск — 24.5.1899),

паэт. Пісаў на польскай мове. Аўтар зб. «Блудныя птахі» (1918). У яго вершах апета хараство бел. прыроды (нізка «Пейзажы»), шмат песімізму, меланхоліі, незадаволенасці рэчаіснасцю.

т. 4, с. 422

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ва́бны, ‑ая, ‑ае.

Які вабіць, зачароўвае сваім выглядам, цягне да сябе; прывабны. Абходзячы вабны над хатай дымок, Ганец павяртае ізноў у лясок. Глебка. Я па садзе іду — шмат пладоў залатых Цешаць вока сузор’ямі вабнымі. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асме́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.

Прыдаць каму‑н. смеласці, рашучасці, адвагі. Ты [гусляр] адважыўся мне на сляпы перакор Вызваняці сусветныя грэлі; Платы маю шмат я для такіх непакор, Хто сябе проці мне стаць асмеліў. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)