ГАРБУЗЯ́НКА,

бел. традыцыйная страва. Наз. таксама гарбузовай кашай. Ачышчаны гарбуз крышаць, дабаўляюць крупы (часцей прасяныя) і вараць. Згатаваную гарбузянку таўкуць, часам ставяць у лёгкі дух, заліваюць параным малаком, дадаюць соль, цукар, масла. Пашырана на ўсёй Беларусі.

т. 5, с. 56

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

намётка ж. (часцей мн.) (першапачатковы план) Entwúrf m -(e)s, -würfe, Vóranschlag m -(e)s, -schläge, Ánsatz m -es, -sätze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асаблі́васць ж. Besónderheit f -, -en, Éigenart f -, -en, Éigenartigkeit f -, -en; Singularität f -, -en (высок., часцей pl – адзінкавы выпадак, рэдкасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засту́пніца ж. Vertéidigerin f -, -nen, Beschützerin f -, -nen, Fürsprecherin f -, -nen; Patrónin f -, -nen (часцей у дачыненні да маці Божай)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

брахіго́біус

(н.-лац. brachigobius)

рыба атрада акунепадобных, якая пашырана ў трапічных вадаёмах, часцей у саланаватай вадзе вусцяў рэк; на Беларусі гадуецца як акварыумная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Requisít

n -(e)s, -en, часцей pl

1) прынале́жнасць

2) тэатр. рэквізі́т, бутафо́рыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

scháuspielern

vi выко́нваць ро́лю (часцей перан.), лама́ць каме́дыю, удава́ць з сябе (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Drops

m, n -, - i -e (часцей pl) фрукто́вы лядзя́ш

éine Rólle ~ — тру́бачка ледзяшо́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адапта́цыя

(лац. adaptatio = прыстасаванне)

1) прыстасаванне арганізма, органаў пачуццяў да змен у навакольным асяроддзі, напр. прызвычаенне вачэй да цемнаты;

2) спрашчэнне тэксту, часцей за ўсё іншамоўнага, для малападрыхтаваных чытачоў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пабы́ўка, ‑і, ДМ ‑быўцы; Р мн. ‑бывак; ж.

Разм. Кароткачасовы водпуск для паездкі дамоў, на радзіму (часцей за ўсё пра ваеннаслужачых). Адпусціць на пабыўку. Прыехаць на пабыўку. □ [Лідзія Пятроўна:] — Рана пачала зажываць, тыдні праз чатыры зусім будзеце здаровы і зможаце паехаць на пабыўку. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)