маўчун назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Маўклівы, негаваркі чалавек.

|| жаночы род: маўчуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адукаваны прыметнік

Які мае адукацыю, рознабаковыя веды.

  • А. чалавек.

|| назоўнік: адукаванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аспід назоўнік | мужчынскі род

  1. Род ядавітай змяі.

  2. Злы, каварны чалавек (лаянкавае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бзік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Дзівацтва, капрыз.

  • Гэты чалавек з бзікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

блюзнер назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які займаецца блюзнерствам.

|| жаночы род: блюзнерка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бомж назоўнік | мужчынскі род

Чалавек без пэўнага месцажыхарства і працы (скарачэнне).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

упраўны прыметнік

Спрытны і жвавы ў рабоце.

  • У. чалавек.

|| назоўнік: упраўнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

фат назоўнік | мужчынскі род

Пусты, пошлы чалавек, які любіць рысавацца, пазіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

філантроп назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які займаецца філантропіяй.

|| жаночы род: філантропка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

хлапчына назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Малады чалавек, дзяцюк.

  • Рослы, плячысты х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)