áusdienen
1.
vt
1) адслужы́ць (пэўны тэрмін)
2) заслужы́ць (узнагароду)
2.
vi адслужы́ць, быць непрыго́дным
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
prolong [prəˈlɒŋ] v. пралангава́ць, прадаўжа́ць тэ́рмін (чаго́-н.);
drugs that help to prolong life ле́кі, які́я дапамага́юць падо́ўжыць жыццё;
They prolonged their visit by a few days. Яны прадоўжылі свой візіт на некалькі дзён.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
яфеты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да яфетыдаў, які належыць, уласцівы ім. Яфетычныя плямёны.
•••
Яфетычная мова — тэрмін, які першапачаткова быў уведзены М.Я. Марам для абазначэння роднасці моў Каўказа з семіцкімі і хаміцкімі, затым распаўсюджаны ім на ўсе старажытныя мёртвыя мовы Міжземнаморскага басейна і Пярэдняй Азіі і некаторыя жывыя мовы ў Пірынеях і на Паміры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пралангава́ць ’прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго-небудзь’, праланга́цыя ’прадаўжэнне дзеяння’ (ТСБМ). Праз польск. prolongować, дзе з лац. prolangare, якое з pro‑ і longus ’доўгі’ (Банькоўскі, 2, 782). Ст.-бел. проленгованый ’працягнены’ < ст.-польск. prolengowany < prolongować (Булыка, Запазыч., 266).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыймя́ ’прыназоўнік’ (Гарэц., Ласт., Байк. і Некр.). Позняе прыставачна-бяссуфікснае ўтварэнне ад імя́ (гл.). Параўн. такога ж кшталту лінгвістычны тэрмін займя́ ’займеннік’. Не выключаны ўплыў польск. przyimek ’займеннік’, які, паводле Банькоўскага (2, 935), з’яўляецца “скарочаным наватворам” *przyimionek.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гамеаме́рыя
(гр. homoiomereia, ад homoios = падобны + meros = частка)
тэрмін старажытнагрэчаскай філасофіі, які абазначае самую дробную неразбуральную часцінку, а таксама целы, якія складаюцца з мноства аднародных такіх часцінак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
spożycie
spożyci|e
н. спажыванне; ужыванне;
~e globalne — валавое спажыванне;
”termin przydatności do ~a:" — «тэрмін ужывання да:»
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wznowić
зак. аднавіць; пачаць зноў;
wznowić książkę — перавыдаць кнігу;
wznowić umowę — аднавіць пагадненне (дамову); працягнуць тэрмін пагаднення
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zapłata
ж. плата; узнагарода; плацеж;
zapłata dzienna — падзённая плата;
termin ~y — тэрмін плацяжу;
godzina ~у — час адплаты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ejection [ɪˈdʒekʃn] n.
1. fml выгна́нне; высяле́нне
2. выкі́дванне, вы́кід; вывяржэ́нне
eke out [ˌi:kˈaʊt] phr. v.
1. : eke smth. out расця́гваць (прыпасы, грошы на большы тэрмін)
2. : eke out a living ма́ла зарабля́ць; перабіва́цца сяк-так
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)