slim​2 [slɪm] v. BrE худзе́ць, танчэ́ць; рабі́ць танчэ́йшым

slim down [ˌslɪmˈdaʊn] phr. v.

1. пахудзе́ць

2. скарача́ць, памянша́ць ( штат, працоўныя сілы і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vibrant [ˈvaɪbrənt] adj. lit.

1. жывы́, по́ўны сі́лы і эне́ргіі;

vibrant feelings жывы́я пачу́цці;

a vibrant city шу́мны го́рад

2. дрыжа́чы (голас); рэзані́руючы (гук)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ва́льнуць ’з усёй сілы стукнуць’ (З нар. сл.); ’ударыць’ (Жд.). Да валіць ’кідаць на зямлю, прымушаць упасці’ або валяць ’пачынаць што-небудзь рабіць з энергіяй, з імпэтам’; параўн. валяй, валяйце ’дзейнічай(це)’. Націск можна тлумачыць аналогіяй з бахнуць, стукнуць і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́дыхнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Патраціць усе сілы, знясілець. Відаць, выдыхнуліся яны [англічане з французамі] толькі на адной атацы, і закончылася іх наступленне. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атле́т, ‑а, М ‑леце, м.

1. Спартсмен, які займаецца атлетыкай. Атлет найлягчэйшай вагі.

2. Чалавек моцнага складу і вялікай фізічнай сілы.

[Ад грэч. athletes — барэц, асілак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзарганізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дэзарганізаваць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў стане дэзарганізацыі. Дэзарганізаваныя сілы ворага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суглі́ністы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і суглінкавы. Зямля там была сугліністая, а сілы на яе дбайную апрацоўку заўсёды не хапала. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sinew

[ˈsɪnju:]

n.

1) сухажы́льле n.

2) Figur. моц, сі́ла f., энэ́ргія f.; крыні́ца сі́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВАДАРО́ДНАЯ БО́МБА,

бомба выбуховага дзеяння вял. разбуральнай сілы. Прынцып дзеяння заснаваны на тэрмаядзернай рэакцыі. Гл. ў арт. Ядзерная зброя.

т. 3, с. 434

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мі́талем, мі́талям, мы́талям, мі́тэлем, мі́целлем ’хутка, у момант, мігам, што ёсць сілы’ (Бяльк., ТС, слонім., Жыв. сл.; жытк., Жыв.; рэч., нараўл., Мат. Гом.; Ян.), драг. му́тылём лізтэ (пра адзенне) ’хутка, ушчэнт рвацца, зношвацца’ (Лучыц-Федарэц). Балтызм. Параўн. mituliuoti ’здыхаць’, ’знікаць’, nu‑mituliuoti ’знікнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)