патана́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Тое, што і тануць. [Салдат-ветэран:] З той вайны гэты край мне знаёмы, У балотах і рэках не раз патанаў... Бачыла. Вёскі проста патанаюць у пладовых садах. В. Вольскі. Людскія галасы патанаюць пад шатамі дрэў. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юбіле́й, ‑ю, м.
Гадавіна дзейнасці каго‑н. або існавання чаго‑н., якая вылічваецца звычайна дзесяцігоддзямі, стагоддзямі і ўрачыста адзначаецца грамадскасцю. Юбілей вучонага. 900‑гадовы юбілей Мінска. □ Мой край юбілей адзначае І славіць здабыткі свае. Астрэйка. // Урачыстасці, прысвечаныя такой гадавіне.
[Ад лац. jubilaeus annus — юбілейны год.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бардзю́р ’абрамленне, кайма і г. д.’ Рус. бордю́р (з XVIII ст.), укр. бордю́р. Новае запазычанне (напэўна, праз рус. мову) з франц. bordure ’тс’ (а гэта вытворнае ад bord ’край’). Фасмер, 1, 193; Шанскі, 1, Б, 167.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бакаві́на ж.
1. обо́чина, край м.; сторона́;
2. (туши) бок м.;
3. (в мебели, одежде) бокови́на, бокова́я сторона́;
4. обл. (в телеге) гря́дка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
саматка́ны, ‑ая, ‑ае.
Вытканы ў хатніх умовах, саматужным спосабам (пра тканіну). Саматканае сукно. Саматканае палатно. □ Кастусь сеў на край нараў, засланых тоўстай саматканай коўдрай, і пачаў уважліва пазіраць за палкоўнікам. Ваданосаў. [Анэлі] здавалася, што яе простая саматканая сукенка кідаецца ў вочы. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шча́сны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і шчаслівы. Я шчасны, што сынам быць гэтай зямлі Мне лёсам наканавана. Барадулін. Кастрычнік долю шчасную Прынёс у родны край. Астрэйка. Работай мірнай, шчаснай Заняты твой народ: Рабочы і калгаснік, Вучоны і пілот. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бро́ўка
1. Дзярновы край канавы, поля, дарогі, берага ракі, рэчкі (Слаўг.).
2. Дзярновая мяжа паміж участкамі поля (Слаўг.).
3. Край абрыву (БРС).
□ в. Броўкі Мін.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
вярэ́цейка Адарваны, падмыты край берага ракі (Зах. Палессе Талст.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
nation
[ˈneɪʃən]
n.
1) наро́д -у m., на́цыя, наро́днасьць f.
2) на́цыя, дзяржа́ва f.
the nation — край -ю m., краі́на f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
kraj, ~u
м.
1. край, краіна, старонка;
kraj rodzinny (ojczysty) — родны (бацькоўскі) край; родная старонка (краіна); айчына;
kraj dłużniczy — краіна-даўжнік;
kraj eksportujący — краіна (дзяржава)-экспарцёр;
kraj gospodarczo słabo rozwinięty — краіна, якая эканамічна слаба развіваецца; краіна ў стадыі слабага эканамічнага развіцця;
kraj importujący — краіна (дзяржава)-імпарцёр;
kraj rozwijający się — краіна ў стадыі развіцця (якая развіваецца);
kraj tranzytowy — транзітная краіна;
kraj wierzycielski — краіна (дзяржава)-крэдытор;
co kraj to obyczaj — што ні край, то звычай;
ciepłe ~e — цёплыя краіны; вырай;
2. радзіма; айчына;
tęsknić do ~u — тужыць па радзіме;
3. уст. кніжн. край; канец;
kraj świata — край свету
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)