ны́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нырак. Нырачныя сасуды. // Які ўтвараецца ў нырках. Нырачны камень.

•••

Нырачная лаханка гл. лаханка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кру́кам, прысл.

У сагнутым стане, нагадваючы крук. Крукам выгнуўшы спіну, [чалавек] з-пад ног вырывае камень і кідае ў камяніцу. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каме́я, ‑і, ж.

Камень або ракавіна з мастацкай разьбой, якія выкарыстоўваюцца для ўпрыгожвання ў брошках, пярсцёнках. // Брошка з такім упрыгожаннем.

[Іт. cammeo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарсцвя́к, ‑а, м.

Камень, які лёгка рассыпаецца на жарству. // Жарства. Цячэ вадзіца тая, Бруіцца ручайком. Навіны сабірае, Шаруе жарсцвяком. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дашпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм. Шпурнуўшы, дакінуць да якога‑н. месца. Дашпурнуць камень да дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шахцёр, ‑а, м.

Горнарабочы, які працуе ў шахце. Аднойчы на змене, Прайшоўшы забой, Шахцёры спачыць там Прыселі на камень. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stone

[stoʊn]

1.

n.

1) ка́мень -я m.

2) ка́мень -ю m., coll. (матэрыя́л)

3) надгро́бны ка́мень

4) кашто́ўны ка́мень, самацьве́т -у m

5) Med. ка́мень -я m. (у ны́рках, жо́ўці)

6) зярня́тка n., ко́стачка (сьлі́вы, ві́шні, пэ́рсіка)

2.

adj.

1) каме́нны

2) гліня́ны

3.

v.t.

1) выклада́ць ка́менем

2) кі́даць камяня́мі; каменява́ць

3) выма́ць зярня́ткі

to stone cherries or plums — выма́ць зярня́ткі зь ві́шань або́ сьлі́ваў

•

- cast the first stone

- leave no stone unturned

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бетані́т

(ад бетон)

ппучны камень, зроблены з бетону.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

п’е́дра

(ісп. piedra = камень)

тое, што і трыхаспарыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Лазок ’грузіла ў рыбалоўных снасцях’ (Крыв.), лазні ’грузіла сеткі з каменьчыкаў’ (Браім, 42), укр. глазки ’алавяныя грузілы ў невадзе’. Да прасл. glazъ ’камень’. Параўн. польск. głaz ’камень, кавалак скалы’, ст.-чэш. hlazec ’від каменя’. Узнікла ў выніку страты пратэтычнага g‑ (Петлева, Этимология–76, с. 53).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)