рэда́кцыя ж., в разн. знач. реда́кция;

кні́га пад ~цыяй прафе́сара — кни́га под реда́кцией профе́ссора;

но́вая р. апо́весці — но́вая реда́кция по́вести;

заўва́га ад ~цыі — примеча́ние от реда́кции;

у памяшка́нні ~цыі — в помеще́нии реда́кции

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

obserwacja

obserwacj|a

ж.

1. нагляданне, назіранне;

~a kliniczna — клінічнае назіранне;

2. нагляд;

być pod ~ą — быць пад наглядам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kierownictwo

kierownictw|o

н. кіраўніцтва;

powierzyć komu ~o — даверыць каму кіраўніцтва;

pracować pod czyim ~em — працаваць пад чыім кіраўніцтвам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozwaga

rozwag|a

ж. разважнасць, разважлівасць;

wziąć co pod ~ę — узяць (прыняць) што пад увагу;

z ~ą — абачліва; асцярожна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

trzeszczeć

trzeszcz|eć

незак. трашчаць;

~ał w szwach — трашчаў па швах;

żwir ~ał pod stopami — жвір храбусцеў пад нагамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dozór, ~oru

doz|ór

м. дазор, нагляд;

pod ~orem policyjnym — пад паліцэйскім наглядам;

~ór nad nieletnimi — нагляд за непаўналетнімі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dyrekcja

dyrekcj|a

ж.

1. дырэкцыя; кіраўніцтва;

pod ~ą ... — пад кіраўніцтвам ...;

zarządzenie ~i — распараджэнне дырэкцыі;

2. пасада дырэктара; дырэктарства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мікі́ткі ў выразе пад мікі́ткі ’пад рэбры’ (Растарг.). Няясна. Магчыма, ад Мікі́та. Параўн. рус. сімб. микитки ’скулы’ (?), цвяр. никитки ’ўздыхавіна’, ’падрабрынне’, варон. ’бакі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плянта́ць ’гаварыць блытана’ (свісл., Сцяшк. Сл.). З польск. plątać ’блытаць’, гл. плёнтаць ’тс’; націск пад уплывам дзеясловаў на ‑таць: балбатаць, плескаптць і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

АЎТАКЛА́Ў

(ад аўта... + лац. clavis ключ),

герметычны апарат для правядзення розных працэсаў пад ціскам (большым за атмасферны) і пры награванні. Выкарыстоўваецца ў хім. прам-сці, гідраметалургіі, вытв-сці буд матэрыялаў, харч. прам-сці, медыцыне.

т. 2, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)