Magnét

m -s i -en, -e i -en магні́т

◊ ein unwiderstéhlicher ~ — чалаве́к, які́ вало́дае вялі́кай прыцяга́льнай сі́лай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

gemácht

a

1) прытво́рны

2) шту́чны, ненатура́льны

3)

ein ~er Mann — чалаве́к, які́ дабі́ўся по́спеху ў жыцці́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Zähler

m -s, -

1) тэх. лічы́льнік

2) матэм. лі́чнік

3) лічыльнік (чалавек); маркёр (пры гульні ў більяры́)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

збіральнік, ✂, м.

  1. Чалавек, які займаецца збіраннем чаго-н. (якіх-н. рэдкасцей, твораў народнай творчасці і пад.).

    • З. фальклору.

  2. Ёмішча, у якім збіраецца якая-н. вадкасць (спец.).

    • З. вады.

|| ж. збіральніца, ✂.

|| прым. збіральніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мараль, ✂, ж.

  1. Сукупнасць прынцыпаў і норм паводзін людзей між сабой і ў адносінах да грамадства.

    • Чалавек высокай маралі.

  2. Лагічны, павучальны вывад з чаго-н.

    • М. байкі.

  3. Павучанне, натацыя (разм.).

    • Чытаць м.

|| прым. маральны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бяздо́нны, ✂.

Які не мае дна, вельмі глыбокі.

  • Бяздоннае возера.

◊

  • Бяздонная бочка (разм.) —

    1. пра тое, што патрабуе вялікіх затрат і не акупляе сябе;
    2. чалавек, які можа многа выпіць спіртнога, не п’янеючы (неадабр.).

|| наз. бяздоннасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дэспат, ✂, м.

  1. Вярхоўны правіцель у рабаўладальніцкіх манархіях старажытнага Усходу, які карыстаўся неабмежаванай уладай.

  2. перан. Самаўладны, жорсткі, бязлітасны чалавек, які не лічыцца ні з кім, ні з чыімі думкамі і жаданнямі.

    • Быць дэспатам у сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

плаксівы, ✂.

  1. Які часта плача, заўсёды гатоў плакаць.

    • Плаксівае дзіця.

  2. Такі, які бывае пры плачы, які выражае гатоўнасць плакаць.

    • П. голас.
    • П. твар.
    • Гаварыць плаксіва (прысл.).

  3. Які любіць скардзіцца, наракаць.

    • П. чалавек.

|| наз. плаксівасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прадажны, ✂.

  1. гл. продаж.

  2. Прызначаны для продажу.

    • Прадажная рэч.

  3. Пра цану, вартасць: які бярэцца пры продажы.

    • Прадажная цана тавару.

  4. Які за грошы, за подкуп здольны да ганебных учынкаў.

    • П. чалавек.
    • Прадажнае пяро.

|| ж. прадажнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

самародак, ✂, м.

  1. Рознай велічыні кавалкі металу (звычайна каштоўнага), якія сустракаюцца ў прыродзе ў чыстым выглядзе.

    • С. золата.

  2. перан. Чалавек з прыроднымі здольнасцямі, якія выявіліся без адукацыі, выхавання.

    • Музыкант-с.

|| прым. самародкавы, ✂.

  • Самародкавае золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)