хлюст, ‑а, М ‑сце, м.

Разм.

1. Хітры і нахабны чалавек; прайдзісвет. [Стася:] — Не бачыш, які гэта хлюст. На хаду абуе ў лапці каго захоча. Пальчэўскі. [Глобаў:] — Я цябе, хлюста такога, да трактара блізка не дапушчу, пакуль чалавекам не станеш. Беразняк. // Франтаваты, развязны чалавек. Звышмодны хлюст.

2. Від картачнай гульні. Гуляць у хлюсты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цёзка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑зцы, Т ‑ай (‑аю); Р мн. ‑зак; ж.

Разм. Чалавек, які мае аднолькавае з кім‑н. імя. — Як цябе завуць? — спытала ў яго Марыя Міхайлаўна. — Юра... — Добрае імя. Скажы, Юра, што ты ведаеш пра свайго славутага цёзку? — Гэта пра Гагарына? Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загляда́ць, загля́дваць, загляну́ць

1. (кінуць позірк) (hín)scháuen vi, hinéinsehen* vt, éinen Blick wérfen*;

2. разм. (зайсці, заехаць) bei j-m vorbéischauen [kurz vórsprechen*]; éinen Ábstecher máchen (разм.);

я загляну́ да цябе́ ich komme bei dir vorbéi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

як-не́будзь нареч.

1. (каким-л. способом) ка́к-нибудь, ка́к-л.;

як-не́будзь трэ́ба вы́рашыць пыта́нне — ка́к-нибудь (ка́к-л.) на́до разреши́ть вопро́с;

2. (когда-л.) ка́к-нибудь;

як-не́будзь зайду́ да цябе́ — ка́к-нибудь зайду́ к тебе́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ты́чыцца (мець адносіны да каго-н., чаго-н.) (án)betréffen* vt, ángehen* vt; sich hándeln (um A);

гэ́та мяне́ не ты́чыцца das geht mich nichts an, damít habe ich nichts zu tun;

гэ́та ты́чыцца цябе́ das betrífft dich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

д’я́бал м. Téufel m -s, -; Dämon m -s, -mónen; böser Geist, Sátan m -s, -e;

малы́ сапра́ўдны д’я́бал der Kléine ist ein ríchtiger Téufel;

◊

каб цябе́ д’я́бал пабра́ў! (лаянк) hol dich der Téufel!;

да д’ябла! (лаянк) zum Téufel!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паспавяда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

1. Справіць абрад споведзі. [Шаптуха:] — А бацюшку на ўсякі выпадак паклічце, хай паспавядае, усё можа быць. Скрыпка.

2. перан. Разм. Прабраць каго‑н. за што‑н. — Ты, Дзямід Мікалаевіч, пачакай, — спыніў яго Міхась Раманавіч. — Трэба цябе паспавядаць, а то прыязджаеш у Мінск і вачэй не паказваеш. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лайда́к, ‑а, м.

Разм. неадабр. Бяздзейны, варты пагарды чалавек; лодар, гультай. — Лёс .. [Гузоўскай] склаўся не зусім удала: муж — п’яніца, лайдак і дармаед. Скрыган. [Кустрэй:] — Ты глядзі, лайдак, калі яшчэ пусціш быка ў мой авёс, то я з цябе юху спушчу! Колас. — Ах ты, лайдак! Ах, вуж печаны! — на ўсю загарадзь грозіць баба Алімпа. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лахмо́цце, ‑я, н., зб.

1. Старое, паношанае або падранае адзенне. Вецер торбачкі іх трос, Як шалёны, выў, смяяўся, Біў у твар і з ног скідаў Ды ў лахмоцце забіраўся. Колас.

2. Шматкі, абрыўкі чаго‑н. [Жэня:] — Вечна ў цябе ад карткі застаецца адно лахмоцце... Васілевіч. Над возерам навісае лахмоцце цёмна-шэрых восеньскіх хмар. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбарані́цца, ‑баранюся, ‑баронішся, ‑бароніцца; зак.

Абараніцца ад нападу, засцерагчыся ад чыіх‑н. непрыхільных, варожых дзеянняў. Дамець хоць крыкам памагаў яму, бо ведаў: не можа быць, каб Ларывон не адбараніўся. Сабаленка. [Гаспадары:] — Ой, добры чалавек, у нас мышэй і пацукоў поўна — мы ад іх адбараніцца не можам. А цябе, свежага, яны і зусім з’ядуць. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)