като́к, -тка́ м.

I (площадка для катания на коньках) като́к

II тех. като́к

III уменьш.-ласк. ко́тик

IV бот. (вербы) серёжка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ко́тик

1. уменьш.-ласк. като́к, -тка́ м.; ко́цік, -ка м.;

2. зоол. ко́цік, -а м.;

морско́й ко́тик зоол. марскі́ ко́цік;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

брати́шка разг.

1. (маленький брат) бра́цік, -ка м., бра́тка, -кі м.;

2. (в обращении) бра́тка, -кі м., брато́к, -тка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

хо́бат, -а, М -аце, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых млекакормячых: рухомы насавы прыдатак, падоўжаны нос.

Х. слана.

Х. тапіра.

2. Выцягнуты прыдатак у пярэдняй частцы цела некаторых беспазваночных і насякомых, які служыць для хапання здабычы і абароны (спец.).

3. Частка механізмаў, машын, якая па форме нагадвае выцягнуты нос жывёлы (спец.).

4. Задняя падоўжаная частка лафета артылерыйскай гарматы або задняя частка станка кулямёта (спец.).

|| памянш. хабато́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. хо́батны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

глыто́к, ‑тка, м.

1. Аднаразовы рух глытальных мышцаў пры глытанні; глытальны рух. Піў захліпаючыся, глыбокімі глыткамі. Напіўшыся, прылёг на левы бок. Хомчанка.

2. Колькасць яды або вадкасці, якую можна праглынуць за раз. Маленькі глыток. □ [Лялькевіч] выцер рукавом пот і, закінуўшы галаву, пачаў піць павольна, смакуючы кожны глыток. Шамякін. // Зусім невялікая колькасць яды або пітва. У бязмежнай прасторы сіняй не знайсці ні глытка вады. А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намо́тка ж.

1. (действие) намо́тванне, -ння ср., намо́тка, -кі ж.;

2. (то, что намотано) намо́тка, -кі ж.; (моток) мато́к, -тка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

мостки́ ед. нет

1. кла́дка, -кі ж.; (мостик) масто́к, -тка́ м.;

2. (помост) памо́ст, -та м.; (подмостки) падмо́сткі, -каў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

листо́к в разн. знач. лісто́к, -тка́ м.; (у растения — ещё) лі́сцік, -ка м.;

контро́льный листо́к кантро́льны лісто́к;

больни́чный листо́к бальні́чны лісто́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

оконча́ние ср.

1. (действие) заканчэ́нне, -ння ср., сканчэ́нне, -ння ср.;

2. (конец) кане́ц, род. канца́ м.;

3. грам. канча́так, -тка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

згу́стак, ‑тка, м.

Густая маса, камячок, які ўтварыўся пры загусценні вадкасці. Згустак смятаны. □ Пятрусь Саўчык выцер потным рукавом згусткі крыві і прышпорыў каня. Каваль. // перан.; чаго. Канцэнтрацыя, сканцэнтраванне чаго‑н. Рылееў не пісаў спецыяльна песні, песню стварыў народ, які адабраў самы згустак тэксту ў сорак радкоў з адной думы, названай Рылеевым «Смерць Ермака». «Беларусь». Верш «Мінула пара дзявочая...» — сапраўды выхаплены з жыцця згустак чалавечай радасці, замілаванасці, смутку. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)