вы́шук, ‑у, м.

1. Аператыўныя дзеянні, звязаныя з выяўленнем і пошукамі злачынцаў; следства.

2. Уваходзіць у склад назваў некаторых следчых устаноў. Крымінальны вышук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гелія..., (гл. геліё...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «геліё...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: геліяграфія, геліяскоп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вастра... (гл. востра...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «востра...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: вастраверхі, вастразубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веліка... (гл. вяліка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «вяліка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: велікагрузны, велікадушны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вугля... (гл. вугле...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «вугле...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: вугляносны, вуглясос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’ектывізава́насць, ‑і, ж.

Стан, уласцівасць аб’ектывізаванага. Песенна-інтанацыйны, працяжна-напеўны склад радка, здаецца, найбольш і стварае ў вершы ўражанне яго эпічнай аб’ектывізаванасці. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўга... (гл. доўга...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «доўга...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: даўганогі, даўганосы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двая... (гл. двое...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «двое...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: дваяборства, дваямужжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфедэра́т, ‑а, М ‑раце, м.

1. Арганізацыя або дзяржава, якія ўваходзілі ў склад канфедэрацыі (у 1 знач.).

2. Удзельнік канфедэрацыі (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каса... (гл. коса...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «коса...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: касавокі, касалапы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)