hypnotic [hɪpˈnɒtɪk] adj.

1. гіпнаты́чны;

a hypnotic trance гіпнаты́чны транс;

a hypnotic state гіпнаты́чны стан;

hypnotic sounds гіпнаты́чныя гу́кі;

The music had an almost hypnotic effect. Музыка мела амаль гіпнатычны эфект.

2. снатво́рны, наркаты́чны (пра лекі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pop​3 [pɒp] n.

1. (таксама pop-music) поп-му́зыка;

top of the pops пе́сня – перамо́жца хіт-пара́да

2. AmE, infml та́та

♦

have/take a pop (at smb.) BrE, infml атакава́ць (каго́-н.); засыпа́ць (пытаннямі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каніфо́ль, ‑і, ж.

Цвёрдае шклопадобнае рэчыва, якое атрымліваецца пры перагонцы смалы хваёвых дрэў і выкарыстоўваецца ў якасці клеявога і ізаляцыйнага матэрыялу ў прамысловасць, а таксама для націрання смыкоў струнных інструментаў. Сляпы музыка асцярожна дастаў з чахла сваю скрыпку, пакратаў струны пальцамі, правёў некалькі разоў смыком па каніфолі, прымайстраваўся на купіне і зайграў. Гурскі.

[Ад лац. Coloponia resina — калафанійская смала (Калафон — горад у Малой Азіі).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́сеннік, ‑а, м.

1. Аўтар тэксту песень або кампазітар песеянай музыкі. Паэт-песеннік. Кампазітар-песеннік.

2. Разм. Выканаўца песень; аматар спяваць песні. — Едзе [Анікей] і пяе, песня плыве над ракой.. Песеннік быў... Ах, колькі радасці ён прывозіў з сабой!.. Ракітны. Для паноў ён [прадзед] быў першы разбойнік, Для людзей жа — музыка і песеннік. Блатун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dance

[dæns]

1.

v.

танцава́ць, та́нчыць, скака́ць

2.

n.

1) та́нец -цу m., ско́кі pl. only.

2) вечары́на f., ве́чар з та́нцамі

3.

adj.

танцава́льны (му́зыка, гурто́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

экасе́з

(фр. écossaise, ад écossais = шатландскі)

шатландскі народны танец тыпу кадрылі, які з канца 17 ст. атрымаў шырокае распаўсюджанне як бальны, а таксама музыка да гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

nastrojowy

nastrojow|y

1. лірычны; эмацыянальны;

muzyka ~a — лірычная музыка;

2. эмацыянальны; які лёгка паддаецца зменам настрою

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

БЯЛЯ́ЕЎ Віктар Міхайлавіч

(6.2.1888, г. Ніжнеўральск — 16.2.1968),

рускі музыказнавец, фалькларыст. Д-р мастацтвазнаўства (1944), праф. (1919). Скончыў Петраградскую кансерваторыю (1914). Працы па сав. і зарубежнай музыцы, старарус. муз. пісьменнасці. Распрацоўваў тэарэт. праблемы муз. фальклору народаў СССР і зарубежных краін, стварыў першыя сістэматызацыі муз. інструментарыя рус., бел. і інш. народаў. Аўтар манаграфіі па муз. фальклоры беларусаў «Беларуская народная музыка» (1941). Падрыхтаваў і выдаў шэраг зборнікаў нар. песень.

Тв.:

Пауль Хиндемит. Л., 1927;

Афганская народная музыка. М., 1960;

Очерки по истории музыки народов СССР. Вып. 1—2. М., 1962—63;

Персидские теснифы. М., 1964;

О музыкальном фольклоре и древней письменности. М., 1971.

Літ.:

В.М. Беляев, 1888—1968. М., 1990.

т. 3, с. 404

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дыскатэ́ка

(фр. discothèque, ад гр. diskos = дыск + theke = сховішча)

збор грамафонных пласцінак (дыскаў 2) маладзёжная танцавальна-забаўляльная ўстанова, дзе музыка і танцы суправаджаюцца, як правіла каментарыямі дыск-жакея.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

chamber

[ˈtʃeɪmbər]

1.

n.

1) пако́й -ю (у до́ме), спа́льня, за́ля f. (у пала́цы)

2) пала́та (у парля́мэнце), ме́сца пасе́джаньняў

2.

adj.

ка́мэрная, пакаёвая

chamber music — ка́мэрная му́зыка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)