Verbum

мэ́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Утвараць працяжныя гукі «мэ-мэ» (пра некаторых жывёл).

мяздра́, ‑ы, ж.

1. Спец. Падскурная клятчатка ў жывёл.

2. Левы, адваротны бок шкуры.

надхрасто́чніца, ‑ы, ж.

Спец. Знадворны слой злучальнай тканкі храстка ў пазваночных жывёл і чалавека.

падві́д, ‑у, М ‑відзе, м.

У сістэматыцы раслін і жывёл — адно з падраздзяленняў віду.

апо́лаг, ‑а, м.

Кароткае алегарычнае апавяданне з жыцця жывёл, якое мае выразна выказаную мараль.

[Грэч. apologos — апавяданне.]

ласо́, нескл., н.

Аркан з рухомай пятлёй на канцы для лоўлі жывёл. Накінуць ласо.

[Фр. lasso ад ісп. lazo.]

садамі́я, ‑і, ж.

Разнавіднасць палавой ненармальнасці, пры якой палавая цяга накіравана на жывёл; скаталожніцтва.

сва́йнік, ‑а, м.

Назва некаторых круглых чарвякоў, якія паразітуюць у розных органах пазваночных жывёл.

спаклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Выдаліць палавыя залозы ў жывёл і чалавека; кастрыраваць.

стрыгу́чы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: стрыгучы лішай — інфекцыйная грыбковая хвароба скуры чалавека і жывёл.