hináusgehen
* vi (s)
1) выхо́дзіць
2) (über a) перавыша́ць (што-н.)
3) (auf A) мець на ўва́зе [прыме́це] (што-н.); імкну́цца (да чаго-н.)
woráuf geht das hináus? — да чаго́ гэ́та хі́ліцца?
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зна́чыцца 1, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; незак.
1. Быць запісаным дзе‑н., занесеным у які‑н. спіс. У запісцы значылася такая вуліца, якой хлопец ніколі і не чуў. Кулакоўскі. У спіску лепшых работнікаў падполля на адным з першых месц значыцца сям’я.. Яркіна. Брыль. // Лічыцца, называцца. Палеская, або Мазырская група Чырвонай Арміі, як значылася яна афіцы[й]на, абрала ўчастак контрудару на лініі Крыўцы — Высокае. Колас.
2. Быць бачным; вылучацца, віднецца. У цемры постаць .. [Ганны] ледзь значыцца, а твару і зусім не відаць. Мележ. Дарогу замяло. Ледзь значыўся свежы след. Гроднеў.
зна́чыцца 2, пабочн.
Разм. Такім чынам, выходзіць. — Значыцца, вы толькі ўступілі ў Чырвоную Армію? Машара. Носік дэманстратыўна пакінуў сход. За жывое ўзяло, значыцца. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарадзі́ць, ‑раджу, ‑родзіш, ‑родзіць; незак., што.
1. Ставіць плот, паркан і пад.; абгароджваць што‑н. Гарадзіць плот. □ [Ладымер] да поўдня быў у хаце, а тады выйшаў гарадзіць капуснікі. Чорны. Я выган плотам гарадзіў. Купала.
2. перан. Разм. Гаварыць бяссэнсіцу, выдумляць. Старая Рындзіха хадзіла па вёсцы і гарадзіла на ўсіх Шамраёў за тое, што адбілі ад бацькоў роднага сына. Машара. Стары гаворыць — гародзіць, ды па праўду выходзіць. Прыказка.
•••
Агарод (гарод, плот) гарадзіць — а) пачынаць якую‑н. клапатлівую і безнадзейную справу. Не бачыць Грамабою гэтай зямлі. А калі так — дзеля чаго і гарод гарадзіць. Крапіва; б) гаварыць бяссэнсіцу, выдумляць. Тут Саўка хмурыць свае бровы: — Ты, сын, гарод не гарадзі... Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
1. Незак. да азірнуць. Сашка ўсё круціў галавой і азіраў неба: хоць бы хутчэй той каршун прылятаў, а то нешта ў сон хіліць. Даніленка. На праспект выходзіць Пастушэня, ён ужо забыў, куды ідзе, азірае жоўтыя прысады, з любасцю ўглядаецца ў фасады, як у твары дарагіх людзей. Русецкі.
2. Рабіць агляд чаго‑н. у думках; успамінаць. Хоць я няволяй цяжка змучан І з родным берагам разлучан, Ды я душою ажываю, Як вокам мыслі азіраю Цябе, мой луг і бераг родны. Колас. Пісьменнік [Пятрусь Броўка] нібы з вышынь сваёй чалавечай сталасці, новым прасветленым поглядам азірае шлях, які прайшла яго краіна, і свой уласны жыццёвы шлях. Бярозкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пу́льхны, ‑ая, ‑ае.
1. Мяккі, быццам надзьмуты, пухлы. Пульхныя вусны. □ Саладжавая, некалькі тупая наіўнасць [Шчыгельчыка] застыла на пульхных мяккіх шчоках. Пестрак. Твар.. [Ціхана] распух, стаў бялявы, пульхны. Дуброўскі. // Тоўсты, сыты. Малады Сурвіла — пульхны, выглян[ц]аваны хлопец. Чорны. Чалавек ветліва падаў маленькую, пульхную, як у жанчыны, ручку. Пянкрат.
2. Мяккі, пухкі. А з пшанічнае мукі І выходзіць хлеб такі, Белы, нібы вата, Пульхны, наздраваты. Грахоўскі. Тэкля выцягнула з печы талерку аладачак у смятане, беленькіх і пульхных, і паставіла на стол. Краўчанка. // Лёгкі, пушысты. Снег быў пульхны, і ссоўваць лапатамі яго было няцяжка. Скрыпка. Зямля цёпла пахне, пульхная, адвечна-вільготная. Ермаловіч.
3. Тоўсты, аб’ёмісты, раздуты. Мажэйка паклаў на трыбуну пульхны том даклада, прыціснуў яго кулаком. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
broad [brɔ:d] adj.
1. шыро́кі; прасто́рны;
The river is 30 feet broad. Рака шырынёю ў 30 футаў.
2. шыро́кі; цярпі́мы;
take a broad view of smth. шыро́ка глядзе́ць на што-н.
3. прыкме́тны, я́ўны, відаво́чны;
a broad hint я́ўны намёк
4. агу́льны, шыро́кі;
in broad terms у агу́льным сэ́нсе
♦
in broad daylight у бе́лы дзень;
it is as broad as it is long BrE, infml то́е на то́е выхо́дзіць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
spill2 [spɪl] v. (spilt or spilled)
1. разліва́ць; разліва́цца; рассыпа́ць; рассыпа́цца;
spill blood праліва́ць кроў;
A crowd of people spilled into the street. Натоўп людзей высыпаў на вуліцу.
2. infml прагаво́рвацца
♦
spill the beans распуска́ць язы́к, прагаво́рвацца;
it’s no use crying over spilt milk ≅ што ўпа́ла, то́е прапа́ла
spill over [ˌspɪlˈəʊvə] phr. v. выхо́дзіць за ме́жы чаго́-н.; перавыша́ць;
These areas are spilling over with population. У гэтых раёнах шматколькаснае насельніцтва.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
exhaust
[igˈzɔst]
1.
v.t.
1) вычэ́рпваць (ваду́, цярплі́васьць)
2) по́ўнасьцю тра́ціць, вычэ́рпваць (гро́шы, запа́сы)
3) стамля́ць, мардава́ць, зьнясі́льваць
4) выця́гваць, выпампо́ўваць паве́тра
5) вычэ́рпваць (тэ́му)
6) спусташа́ць (гле́бу)
2.
v.i.
выхо́дзіць (пра газ)
3.
n.
1) Tech. вы́хлап -у m., выхлапна́я труба́, вы́пуск -у m.
2) Tech. адпрацава́ная па́ра (газ, паве́тра)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
outgoing
1. [ˈaʊtgoʊɪŋ]
n.
1) прахо́дка, выхо́джаньне для правядзе́ньня ча́су (у адве́дкі, тэа́тр, кіно́)
2) то́е, што выхо́дзіць
2. [,aʊtˈgoʊɪŋ]
adj.
1)
а) які́ адыхо́дзіць, ад’яжджа́е, адплыва́е
б) выбыва́ючы, выхо́дны (пра по́шту, папе́ры)
an outgoing legislator — законада́ўца, пасо́л, які́ не прайшо́ў у ча́се вы́бараў або́ які́ адыхо́дзіць на пэ́нсію
2) тава́рыскі, паслу́жлівы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
паро́г м., в разн. знач. поро́г;
пераступі́ць це́раз п. — переступи́ть че́рез поро́г;
рачны́я ~гі — речны́е поро́ги;
п. свядо́масці — поро́г созна́ния;
слыхавы́ п. — слухово́й поро́г;
светлавы́ п. — светово́й поро́г;
◊ стая́ць на паро́зе чаго́ — стоя́ть на поро́ге чего́;
на п. не пуска́ць — на поро́г не пуска́ть;
абіва́ць ~гі — обива́ть поро́ги;
не выхо́дзіць за п. — не выходи́ть за поро́г;
пераступа́ць п. — переступа́ть поро́г
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)