упира́ть несов.

1. упіра́ць;

упира́ть ру́ку в бок упіра́ць ру́ку ў бок;

2. перен. (глаза, взор), разг. упіра́ць; утаро́пліваць;

3. перен. (настоятельно указывать, подчёркивать значение), разг. падкрэ́сліваць; рабі́ць упо́р, упіра́ць;

упира́ть на схо́дство явле́ний падкрэ́сліваць падабе́нства з’яў; рабі́ць упо́р (упіра́ць) на падабе́нства з’яў;

4. (красть) прост. пе́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

адцяні́ць сов., прям., перен. оттени́ть;

а. на малю́нку пра́вы бок до́ма — оттени́ть на рису́нке пра́вую сто́рону до́ма;

а. ду́мку — оттени́ть мысль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

папераваро́чвацца сов. (о многих, о многом)

1. (вверх дном) переверну́ться, опроки́нуться;

2. (на другую сторону) поверну́ться; (на другой бок — ещё) перевали́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сінгл

(англ. single = адзін, адзіны)

1) гульня ў тэніс, калі кожны бок прадстаўлены адным гульцом;

2) дыск з запісам песень аднаго аўтара або выканаўцы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Во́бліца 1 ’плотка’ (З нар. сл.). Памяншальнае ад вобла (гл.) або ўтварэнне ад *obьl‑ пры дапамозе суфікса ‑іца.

Во́бліца 2 ’частка рукі ад далоні да локця’ (Шатал.). Відавочна, вытворнае ад *обьлъ ’круглы’, г. зн. знешняя круглявая частка рукі ад далоні да локця. Параўн. славен. oblica ’знешні круглы бок аполка’, серб.-харв. òblica ’нешта акругленае’, польск. oblica ’папярочная дошка ў плоце, да якой прыбіваюць жэрдкі’, рус. о́бливана ’круглы бок апошняй у бервяне дошкі, аполка; сам аполак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nícken

vi ківа́ць

j-m Béifall ~ — ухва́льна ківа́ць у чый-н. бок

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Gégenseite

f -, -n проціле́глы [супрацьле́глы] бок

auf der ~ stéhen* — стая́ць на супрацьле́глых пазі́цыях

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прысло́н Сонечная старана, паўднёвы бок (Пол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

шаламо́к Стромы бок узвышша; горка (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

валя́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.

1. Лежачы, пераварочвацца з боку на бок.

В. ў пяску.

2. Ляжаць, нічога не робячы, нядбайна разваліўшыся (разм.).

В. на канапе.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ляжаць у беспарадку, бязладна, як папала, не на месцы (разм.).

На падлозе валяецца ручнік.

◊

На дарозе не валяецца — дарма, лёгка не дастаецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)